Over lompe geiten, bange wezels en flauwe apen.

Nee, Chris Dusauchoit, dit wordt geen spek voor uwen bek, move along!
Sterker nog, voor u is er eigenlijk ook niets te zien, beste lezer, letterlijk dan.
Laat mij u even meenemen op een reis door de tijd, naar een paar maanden geleden.
Het goede doel lanceerde een wedstrijd, waarvan ik dacht: "ah, tof!"
U moet namelijk weten, dat ik een klein gilletje slaak wanneer Tim Gunn op Tv komt en er een nieuw seizoen van Project Runway aanbreekt.
Oh, wat zou ik graag hysterisch door MOOD rennen, tegen Michael Kors zeggen dat er niks mis is met Farah Fawcett - haar en geknuffeld worden door - juist ja- Tim Gunn als ik er , volkomen onterecht uiteraard, uitgezwierd wordt.

In een kleine vlaag van zinsverbijstering schreef ik mij in, om nadien te lezen dat alle stukken tentoongesteld zouden worden.
ALLE stukken, dus ook de miskleunen, de zielige gevallen en de lamentabel afgewerkten.
Dolletjes!
Maar goed, we hadden ons ingeschreven en we gingen er mee door!

Ik tekende iets op papier waar ik best wel content van was.
Het was vrouwelijk en elegant en comfortabel, kortom: het was alles wat ik niet was tijdens mijn zwangerschappen.
"Ziet ge wel," dacht ik, "zo moeilijk is dat helemaal niet om iets te ontwerpen."
Maar de tekening naar stof vertalen, dat bleek een ander paar mouwen.
Een eerste proefjurk (enfin: een lap stof met een gat erin) werd gefabriceerd, om het hele project nadien vakkundig op de lange baan te schuiven.
"Geen paniek", dacht ik, "Tijdsdruk, daar presteert ge het beste onder, Sanseveria".
Note to self: tijdsdruk met een voltijdse job, een huishouden en twee kleine koters is niet hetzelfde als tijdsdruk wanneer ge nog thuis woont.

Dus werd het gisteren. Het kleed werd gefabriceerd, gepast  en afgeschreven.
Want hoewel het spreekwoord zegt 'meten is weten', is het bij mij eerder een kwestie van 'naaien is graaien'*.
Dus werd het weer gisteren, maar dan belachelijk laat. Het kleed werd aangepast, geknipt en geverfd.
Het past, ge kunt er mee buitenkomen, het is niet mottig, maar het is ook niet wat ik wou.

En daarom blijft het hier, want hoewel ik er niks mee inzit om achteraan te bengelen, zou ik het wél erg vinden om helemaal alleen achteraan te bengelen.
Tenzij iemand mij kan verzekeren dat mijn jurk komt te hangen naast een jute zak met een lintje onder de borst en babyvoetjes erop gestempeld, blijft ze mooi hier!

Ah, ik ga gerust slapen deze nacht...
Make it work!
En dat nu niemand gaat lopen met dat jute zak- idee hé!

*graaien = gokken, raden