woensdag 31 oktober 2012

Voor

ziet het er zo ongeveer uit:

De kasten kregen we bij onze tweedehands keuken, samen met een tafel en stoelen die ik bij een tante ruilde voor haar badkamer, beste deal ooit!
Maar nu komt er iets anders.
'Nu' is trouwens een relatief begrip.
'Nu' moet onze schrijnwerker eerst zijn prijs nog maken.
'Nu' moet hij vooral ook zien of alles wat de Sanseveria wou wel haalbaar is.
'Nu' moet de Gilbert weer efkens bekomen van al mijn ideeën.
'Nu' moeten we nog fineer gaan kiezen, want de Sanseveria wou geen laminaatachtig gedoe tegen haar muur.

De schrijnwerker heeft hier zo'n drie uur gezeten en ik zag de mens bijna grijzer worden met de minuut.
Maar als het af is, dan gaat het schoon zijn, echt!

De meest gelezen opmerking was: meer open ruimtes.
Ik snap dat, ik vind dat ook schoon, maar ik wil ook dat er momenten kunnen zijn dat de kast een wand is en geen kast, als dat een beetje logisch klinkt.
Dus werd er nogmaals getekend en kwam ik uit bij een aantal kastjes die ofwel dicht zijn, ofwel helemaal open (waarvan de deur verdwijnt in de kast zelf) als ik het wil.
Zo kan ik spelen met de open ruimtes als ik daar goesting in heb.

Open:

 
 Dicht:


De ruimte voor het hout blijft steeds open, zoals op de onderste foto dus, maar ik had geen goesting om ze allebei nog aan te passen. Ah nee: ik heb al drie uur niet meer gegeten, hoog tijd voor een boke!
Er zit ook een specialleke bij, met dank aan Vee, maar dat laat ik nog wel zien als ze staat.
Later dus, niet nu.

vrijdag 26 oktober 2012

Twijfelwijf Sanseveria

Het zijn verwarrende tijden ten huize Sanseveria en we gaan daar eerlijk in zijn: zowel de Gilbert als ikzelf kunnen enorm twijfelen, vooral als het over definitieve zaken gaat waar je elke dag mee geconfronteerd wordt.
Zo heeft het toch wel een half jaar geduurd voor we iets hadden gevonden dat we graag zouden zien op onze oprit. Het mag gezegd: al een geluk dat we niet eerder iets namen om van de vuiligheid af te zijn. De oprit ligt bijna en hij is schoon! En gigantisch precies ook!

Nu is 'den binnen' aan de beurt.
Wij verwarmen hier met een warmtepomp & vloerverwarming.
Dat werkt perfect, echt waar!
Alleen voor die dagen die overdag nog warm genoeg zijn, maar 's avonds niet, is het iets te fris.
Daarom dat de Gilbert en ik een houtkachel kochten, zo'n inbouwding die natuurlijk niet combineerbaar is met de kast die er nu staat.

Er werd al veel gebrainstormd en geschetst en uiteindelijk tekende de Gilbert iets in autocad.
Iets waar ik in het begin zeer content over was (ahja, want ik schetste het zelf), maar waar ik nu soms toch begin te twijfelen.
Dus vraag ik het aan u: geef uw ongezouten mening en suggesties en dat liefst voor maandag, want dan komt de schrijnwerker.
(Ja, wij laten die maken. De Gilbert is al voltijds werkende, metser, festivalorganisator en triatleet: het mag ergens stoppen.)

















De gele vlakken zijn open, alle anderen zijn dicht. Ondertussen denk ik eraan om meer open vlakken erin te verwerken.
Die blauwe lijn is een uitspringend tablet in natuursteen, maar ik heb nu al schrik dat ik het snel beu zal zijn.
Alle kasten zijn greeploos, dat staat al vast.
En verder: het wordt helemaal hout, maar zouden misschien speelsere lijnen in mogen of wat verschil in diepte ofzo, tot tegen het plafond of niet , ...?
U hoort het: stof genoeg tot nadenken, niet enkel voor ons, maar ook voor u!
Jaja, voor u: dit is uw kans om mee ons interieur te bepalen, laat de interieurarchitecte in uzelf maar los!

maandag 22 oktober 2012

recykleren en mogelijk reïncarneren




U herinnert zich misschien nog deze broek.
Waarschijnlijk niet, want ik heb het ding nadien nooit meer laten zien, noch heb ik het rond mijn gat gedragen.
Dat lag niet aan de omvang, maar wel aan het model.
Want kommer en kwel: het trok op niets, of toch wel: het trok op een broek van bij 'who's that girl'.
Ik weet niet hoe het met u zit, maar bij mij passen die niet.
Ettelijke seizoenen achter elkaar heb ik ze gepast, hun schone broeken in schone kleuren.
Elk seizoen opnieuw moest ik concluderen dat het mijn lijf allesbehalve flatteerde.
Niet dat het aan hun ligt: ik heb effectief al mensen gezien die daar schoon mee stonden, wat zeg ik: heel schoon, maar ik niet.

Dus mocht de schaar erin en werd het een broek voor de zoon.
Eentje met belachelijk veel elastiek vanachter.
Note to self: als je geen goesting hebt om een patroon te tekenen en besluit om er gewoon een broek op te leggen, neem dan op z'n minst een goed passend exemplaar!
Het kind staat er beter mee dan zijn moeder, ook minder brede heupen precies, al een chance!

De zoon huppelt er vrolijk in rond, en dat nog wel op zijn crocs.
Hij mag immers niet met schoenen binnen.

Niet dat ik alles zo overdreven proper wil houden, (u kent mij ondertussen toch al een beetje, niet?) maar door de egel.
Wij hebben sinds een tijd weer een egeltje in den hof lopen.
"Oh, hoe schattig!", hoor ik u kirren.
Enorm schattig, echt!


Ware het niet dat egels kakken en dat deze dat doet op de vierkante meter voor onze achterdeur.
Het beestje komt de kat haar eten oppeuzelen, geen probleem daarmee, maar de souvenirs zijn niet nodig.

Maar wat ik vandaag aantrof, doet mij vermoeden dat onze egel niet direct terug zal komen...



Het doet mij ook vermoeden dat ik morgen na het werk serieus ga vloeken als ik de beton aan het kuisen ben.

donderdag 18 oktober 2012

Goed eten!

In een vorige post had ik het even over het verder koken van  Jonge Sla haar risotto.
Enkelen onder jullie hadden wel zin om te komen koken, wat geweldig is, want dan heb ik ineens mijn deel gedaan!
Het zal doorgaan op donderdag 1 november, niet omdat dat voor iedereen een thuisblijfdag is, maar wel omdat de Gilbert dan moet werken, die mens overleeft het niet als hij tussen al dat oestrogeen moet rondlopen.
Denkt u: 'Ah, tof, ik doe mee': stuur dan even een mailtje en daarna krijg je alle gegevens wel door.
Ge moogt gerust uw kinders meebrengen, zolang ze niet in onze zetel plassen vind ik alles ok.Mocht het eten tegenvallen: de frituur hier is op donderdag open, dus dat komt ook in orde!
Laten we alvast één ding afspreken.
Ik doe de deur open met de woorden: 'kom binnen en let niet op de rommel'.
Uw reactie zal zijn: 'Maar allez, dat is hier kei proper!'
Oefen al maar een beetje zodat het geloofwaardig overkomt!

vrijdag 12 oktober 2012

Het is maar tijdelijk, echt waar!

Mijn welgemeende excuses!
Ik weet als geen ander hoe vervelend het is: drie keer is geen abnormaliteit, ja, soms zelfs vier keer!
Ik heb nochtans hogere studies gedaan en mijn ogen zijn pas nog nagekeken, dus daaraan ligt het ook niet.
Maar ik kan niet anders dan de woordverificatie terug even aan te zetten, want het wordt een beetje gortig.
Het spijt me, selma web design, boa toa of bad ass, clovis web design,  buy viagra, secrets of attraction en alle anderen: maar jullie zullen iemand anders moeten lastig vallen met jullie spam!

maandag 8 oktober 2012

Over natte voeten, goed eten en een experiment

Er volgt hier een heel relaas, pak u vlug een stuk chocolade en een tas thee en ga zitten.
Zo, veel beter.

Het gaat over zaterdag.
Zaterdag was het veggielicious in Gent dus treinde de Sanseveria vrolijk naar ginder.
Het was ook kakweer, dat ook nog.
Dat bleek vooral toen ik naar het ICC wandelde en na 5 minuten merkte dat mijn voeten iets vochtiger waren dan normaal.
Ik weet niet hoe het met u zit, maar als de Sanseveria natte voeten krijgt, is ze slechtgezind en daar kunnen geen 100 stukken chocolade iets aan veranderen!
Chance dat ik nog een bon van een schoenenwinkel had, want ik mag voor mezelf niks nieuws van kleding kopen dit jaar.
Ook merci aan de lieve verkoopster die zei 'kom maar mee kijken op de computer' toen ik radeloos vroeg of ze überhaupt wel iets hadden in een 42. (Ja, dat is groot, maar ik ben dat ook, dus dat compenseert).
Ik kocht blauwe laarsjes en nadien ook nog zwarte sokken.
Ik was terug een gelukkig en aanspreekbaar mens.

Gezwind sprong ik de tram op.
Niet dat ik vies ben van wandelen, maar de weg die ik van het park naar het winkelcentrum had afgelegd, was allesbehalve de kortste.

Daar aangekomen was het een drukte van jewelste.
Alle kraampjes eens bekijken en lekkere (maar ook minder lekkere) dingen proeven.
De Sanseveria keek vooral uit naar de workshop van Jonge Sla, met dank aan de Naais, die haar er had binnengeloodst.
Er werd gediscussieerd over op wie we de schuld van het eventuele falen konden steken, de Naais zwolg de helft van ons kookwater door haar keelgat en niemand van ons twee kon het vuur ontgrendelen.
Ondertussen legde de mevrouw van EVA het concept uit.
Dat we de workshop mochten volgen en dat we die dan zelf aan 3 andere mensen moesten geven.
Ik keek opzij.
'Oh, had ik dat niet gezegd dan?', hoorde ik haar gniffelen.

Wij kookten daar kweetniehoe professioneel, echt waar!
Zo goed dat er zelfs mensen het bord zomaar uit mijn handen trokken, wat een compliment!
Maar alle eer gaat naar jonge sla: zo'n schoon boek!
Ge kunt het lezen, echt waar, in één ruk!

Voldaan van der risotto haastte ik mij naar het station al waar ik 2 minuten te laat was voor de trein.
Ik steek het op een combinatie van te veel gegeten en pijnlijke voeten (schoenen inlopen door er half Gent mee door te wandelen is blijkbaar geen goed idee).
Gelukkig was er chocolade en een boek om te lezen.

En het experiment, hoor ik u denken, wat is het experiment?
Aanschouw: de Sanseveria in haar nieuwste aanwinst, helemaal van de rommelmarkt.
U vindt dat misschien wat te veel glitter, maar wees gerust: ik kan dat aan.
Allebei gevonden bij de Jef, mijn favoriete rommelmarktvent.
De Jef heeft soms ook van die echte danserespakjes met huiskleurige tule en pluimen en al, ik moet dan altijd op mijn tanden bijten om dat te laten hangen.


Maar de rok is wat lang, dus maakte ik hem wat korter. Snelste recykleer project ooit!


En de overschot leren strookjes?
Daar ga ik mijn laarzen mee proberen te maken.
Ze zijn nu nogal kapot en allesbehalve waterdicht, maar volgens mij is dat niks dat een strookje leer en een bus tec 7 niet kunnen oplossen! Ik hou u op de hoogte!


En wat de existentiële crisis betreft: de Sanseveria is een uitstekende struisvogel.
We gaan doen alsof er niks aan de hand is, want dat maakt mij het gelukkigste.
En daar doen we het uiteindelijk allemaal voor, niet?

Ahja, voor ik het vergeet: ik mag Jonge Sla haar risotto verderkoken. Kandidaten?