maandag 28 februari 2011

De jeugd van tegenwoordig

Gisteren was het nog eens tijd om mij terug 16 jaar te voelen.
Het recept:
1) Ga naar een feestje! Hier was het naar jaarlijkse traditie de Pop Poll
2) Lift naar uw bestemming. Het werkwoord, niet het trap-alternatief.
3) Zorg voor zaken die de sfeer kunnen bevorderen. Gisteren was dat bier.
4) Doe waar ge goed in zijt! Bij ons is dat gratis drinken. Want pintjes die gratis zijn, smaken altijd iets beter.
5) Kampeer, dat zorgt voor een instant festivalgevoel. Wij deden dat niet in een tentje, maar in 'den berlingo'.
    En dan kunt ge 's morgens zo naar huis rijden:



Voor u nu denkt dat ik marginaal ben, even ter mijner verdediging:
- Het was van voor mijn zwangerschap geleden dat er nog bier gedronken werd. Het smaakte, maar het kwam hard aan.
- Ik ga bijna nooit weg, maar als ik wegga, doe ik het blijkbaar met volle overgave!
- De volgende weken blijf ik weer braaf thuis bij de kinders.

P.S. Dank aan de jongen die dacht dat ik nog maar 22 was, zoiets vinden wij altijd tof!

dinsdag 22 februari 2011

Moet er nog feminisme zijn?

Ik heb mijn best gedaan, echt waar!
Hij mag met poppen spelen, zwiert geregeld met een aftrekker door het huis (letterlijk dan!) en is zot van koken.
Simultaan borstvoeding geven aan zijn knuffeldraak werd gestimuleerd, want dat was zo schattig!
Hij neemt uit zichzelf stoffer en blik en als hij gemorst heeft gaat hij poetsen met de handdoek.

En toch...

Toch is er ergens iets misgegaan.
Wanneer het Lief en ik samen in de auto zitten, wordt er tot vervelends toe gezegd: "Mama daar zitten, papa sturen".
Tijdens een gezamenlijk keukenmoment kregen we te horen: "Kom papa, zitten zetel, mama doen".
En daarstraks was het: "Mama keuken blijven, afwassen".

Het is duidelijk: ik heb geen nieuwe man gebaard.
Bij deze mijn excuses aan de toekomstige schoondochter (of -zoon).

zaterdag 19 februari 2011

Een experiment

Het Lief lachte mij uit toen ik er mee thuiskwam en eigenlijk kan ik hem niet eens ongelijk geven.
Ondanks wat de naam misschien doet vermoeden, hebben wij (enfin: ik), hier geen groene vingers.
Maar dit kon ik gewoon niet laten liggen!
Het komt uit deze winkel, ze hebben daar werkelijk alles en bovendien kost het ook nog eens niks!
(dat het meestal rommel is, laten we even buiten beschouwing)

Wat zou het zijn?
Tadaaaaa:


Een bak om zelf champignons te kweken!
Na uitgelegd te hebben aan het lief hoe het werkt, kreeg ik als reactie: "Dus eigenlijk hebt gij gewoon een doos mest gekocht?"
Euh.... ja dus.

De volgende weken zal u regelmatig een update krijgen over hoe het gaat met de schimmel des huizes en ik kan u verzekeren: de verwachtingen zijn hooggespannen!
Als het lukt trakteer ik u op toast champignons!

woensdag 16 februari 2011

Hoera!

De lente is in het land!
Hoe ik dat weet?

Simpel:


Moest er iemand nog miraculeuze pillekes ofzo kennen tegen hooikoorts: let me know!

dinsdag 15 februari 2011

De rode schoentjes

...waren een cadeau van meter Janna en oh zo schoon, tot de dochter ze in haar handen kreeg.
De dochter, beter bekend als Lucille en door de Vince consequent 'zus' genoemd, heeft in een dikke week hiervan het volgende gemaakt:


En dat zonder tanden, ge moet het maar kunnen!
Wreed zonde, want het waren zo'n toffe slofkes.

Natuurlijk zijn er enkele mogelijke oplossingen:
a) Ik ga zelf aan de slag, pruts ze uit elkaar en naai er een nieuw stofke op.
b) Ik verstuur ze naar iemand met veel tijd, goesting en een naaimachine
c) Ik koop er mij nieuwe
d) Ik doe juist niks, het kind kruipt nog niet, laat staan dat ze loopt, dus schoeisel is geen basisbehoefte.

We gaan daar eerlijk in zijn, de kans dat optie a tot een goed einde wordt gebracht is weinig tot niets...
Voor optie c ben ik meestal wel te vinden, maar deze wou ik nog een tijdje houden.
En optie d is quasi onmogelijk, dat is iets genetisch bepaald denk ik...
Maar alle advies, evenals bereidwillige naaisels zijn goed!
(Dat laatste uiteraard tegen betaling of ruilhandel)

De zwarte randjes op de foto zijn trouwens niet om artistiek te doen, maar een gevolg hiervan:



Ocharme het kodakske, het heeft één baby overleefd, maar twee is duidelijk iets te veel van het goede...

zondag 13 februari 2011

Dit weekend...

...gingen we naar Gent met de kinders.
Er dienden baby's en een whiskyfestival bezocht te worden.
Dat laatste deed het Lief trouwens zonder ons, zo pedagogisch verantwoord zijn we nog net!
Dus na het bezoek aan deze lieftallige jongeman (en het op stelten zetten van het hele huishouden), reed ik met het kroost naar huis.

Ik vond het wel spannend.
Ge zijt toch 'op de vreemde' en ge weet nooit hoe de kinders zich dan gedragen...
Best wel goed eigenlijk!
Buiten het ontiegelijk vroeg wakker worden van de dochter (wat er wel voor zorgt 'dat ge nog iets aan uwen dag hebt'), waren ze in mijn ogen vrij voorbeeldig!

De zoon was fan van de trams, de bussen en de bootjes (wij hebben dat hier niet).
En plots beseft ge dan dat hij echt wel groot wordt...
En dat hij binnen een maand naar school gaat....
En dat ik daar helemaal nog niet klaar voor ben....


De Vince, mijnen held!
Heeft er iemand een zakdoekske?

Ahja, moest ge uzelve afvragen hoe dat er uitziet, een weekendje weg met de kinders, zo dus:


En dan had ik voor mijzelf niet eens veel meer bij dan proper ondergoed...

dinsdag 8 februari 2011

Er zijn nog zekerheden in het leven!

Laatst was ik in een reclamefolder aan het bladeren.
Ik heb namelijk niet zo'n anti-reclamesticker, want ik vind dat wel eens fijn, ook al is het slecht voor het milieu.
We gaan daar eerlijk in zijn: meestal staat daar niet veel in.
Maar af en toe, héél af en toe, zie ik iets dat mijn dag goedmaakt!
En deze week was het dit:


Na de scheefpoeperij met één of andere Blake, is Ken terug in the picture!
Hoera!
Over hoe 'stoer' Ken er uitziet, heb ik toch mijn bedenkingen en hij is precies ook wat afgevallen tegenover vroeger...

zondag 6 februari 2011

Onverantwoord koken

Aangezien ik vandaag in een exotische bui was, besloot ik eens iets nieuws te maken, iets dat ik nog nooit gemaakt had, iets dat ik normaalgezien zelfs niet eens lust...
Dit!
Er stak echter al gauw een probleem de kop op.
Volgens het recept moest er iets pastis-achtig bij.
Het enige dat in het Lief zijn barkast zit dat naar anijs smaak is dit:



Absinth.
Al even vies als de venkel zelf, want het smaakt ook naar anijs.
Bovendien bestaat het voor 70% uit alcohol en kunt ge er zot van worden, dus misschien niet het ideale ingrediënt om aan uw ovenschotels toe te voegen....
Maar onder het motto: 'we zullen wel zien wat het geeft', heb ik er toch een royale scheut ingedaan.

U vraagt zich nu natuurlijk af of het te eten was.
Dat kan ik (nog) niet vertellen.
Het Lief heeft er wat van meegenomen naar zijn werk en als ik tegen 14.00u nog geen onrustwekkend telefoontje heb gekregen probeer ik het ook.
Moest mijn volgende post over feeën, trollen en toverdingen gaan: ge weet waardoor het komt!

woensdag 2 februari 2011

Want some?

Moest u het nog niet gemerkt hebben: het is buiten nogal aan de frisse kant.
Daarom dat ik voor Greetje wanten wou maken als kerstcadeau.
Greetje is buiten koukleum ook retroliefhebster, een combinatie van fleece met een schoon retrostofke leek mij dan ook ideaal!
Op kerstavond begon ik eraan.
Want zo'n paar wantjes, dat is toch op 1-2-3 klaar!?

Even tussendoor:
Mensen die verwachten hier een nuttige handleiding te vinden: klik weg en zoek verder, ge gaat hier niks mee kunnen aanvangen!
Voor diegenen die, net als mij, bij bijna alles denken 'pffft, zo moeilijk kan dat toch niet zijn', lees maar verder en ontdek wat ge allemaal kunt mispeuteren!

Wanten dus.
Ik had Greetje haar hand overgetekend en de binnen- en buitenkant na het stikken aan elkaar vastgemaakt.

Dat zag er nog redelijk uit....
Voor de afwerking aan de onderkant , dacht ik aan een biaiske.
Ik had pas biaislint gekocht en wou het wel eens uitproberen.
Nu niet meer!


Wat een gesmos en een gepruts is me dat!
Ok, blijkbaar had ik eerst hier moeten kijken hoe het werkt, maar ik ben nogal van het principe 'trial & error'.
Het was veel te smal en het gelijktijdig stikken van de voor- en achterkant, is net zo onmogelijk als het eten van één pimscakeje en dan de doos terug zetten.
In de ijdele hoop dat het aan de fleece voering lag, knipte ik deze wat korter, zodat enkel het buitenste stofke omringd moest worden met biais, maar helaas...
In close-up ziet de onderkant er zo uit:


U ziet van links naar rechts: een heerlijk warm fleeceke, een stiksel zonder biais ertussen, een -schandalig!- rafelende stofrand en een weerspanning biaislint.
Bovendien bleek na een eerste passessie dat de beweegbaarheid van de duim zo goed als niks is.
Voer voor de vuilbak!
Gelukkig heb ik zo nog vrij veel stof liggen, anders zou het helemaal zonde geweest zijn!

En ondertussen heeft Greetje nog altijd koude handen...