donderdag 11 april 2013

Merci bomma, voor u hetzelfde!

De planning was om naar haar te gaan, met het kroost, en daar lekker te eten.
We zouden op een boot blijven overnachten (scoren bij de kinders!) en de dag erna afspreken met enkele collega's.
Daarna zouden we de trein nemen naar Antwerpen voor een dagje plezier met de dochter haar meter.
We zouden dat allemaal doen en het zou tof zijn.
Het zou vooral tof zijn geweest als ik de avond voordien niet mottig was geworden.
De dag erna was het nog niet beter, integendeel.
Mijn toilet was echt proper, ik heb het van dichtbij genoeg kunnen bekijken.
'Was', ja.

Hoewel het vooruitzicht van een treinreis met twee kleuters en diarree mij geweldig leek, haakte ik toch af, met spijt in het hart.
Maar kom: ik kon mij ook wel wat toffere zaken inbeelden dan een hele dag op andermans wc zitten.
Zachtjes kermend in de zetel liggen, bijvoorbeeld.

De dag erna stond de Sanseveria nog steeds in dweil-modus, geen uitstapje met collega's dus.
Ik was er niet blij om.
Beeldt u het maar in: vetreserves genoeg hebben om een kleine oorlog te overleven, maar één dag buikgriep en ik ben zo slap als de bindteksten van Ben Crabbé, zweetaanvallen inclusief.

Gelukkig was ik de volgende ochtend fit genoeg om met het kroost richting Antwerpen te gaan.
De kapotte cadeau werd afgegeven, zonder geflockte uitspraak, weliswaar.
Bij nader inzien vond ik het nogal grof om iets met de tekst 'wie geen fouten maakt, maakt meestal niets' of 'perfectie is stom' af te geven aan één van de meest perfectionistische mensen die ik ken.
Bovendien wéét ze dat ik dat niet ben en kennen we elkaar al van de eerste kleuterklas bij zuster Anna, geen schaamtegevoelens dus.
Wél nog extra cadeaus, waaronder een granenkussentje in een mooie hoes, hier ingebruik genomen als slaapzak door Ratje.



 

We wandelden naar de Permeke bibliotheek alwaar de zoon buiten de instructies kreeg om 'niks aan te raken hier buiten' en 'niet te kijken naar de gekke mevrouw die op de hoek staat te zingen'.
Van daaruit trokken we richting het MAS.
De vaste tentoonstelling viel een beetje tegen bij mij. Bovendien vond ik het daar maar donker.
Het kan natuurlijk ook bewust gedaan zijn, zodat de mensen maar half zien dat het eigenlijk niet zo geweldig is daar, dat kan ook.

Roltrap na roltrap werd het gelukkig lichter, in mijn hoofd tenminste.
Ik blijf erbij: hoogte kunt ge voelen.
Net als de angst wanneer uw kinderen richting de ramen lopen, gegolfd glas, dat boezemt mij niet bepaald veel vertrouwen in.
Als apotheose was er nog het dakterras, het mekka van mensen met hoogtevrees.
Ik ben tot halverwege geweest, hand in hand met de dochter die mij praktisch moest verdertrekken.
Gelukkig kon ik het kind overtuigen dat het te koud was en we beter naar binnen konden gaan. Ik heb er misschien ook bij vermeld dat ze dan koekjes kreeg.
Al bij al: volgens mij heeft ze niks gemerkt van mijn schrik.

Gelukkig zijn daar nog de wensen die wildvreemden mochten neerschrijven en ophangen.




Merci, bomma, voor u hetzelfde.

22 opmerkingen:

  1. ik was pas in het mas ( mijn berichtje erover is geprogrammeerd voor ergens volgende week ) en ik vond het er ook veel te donker. Voor mij was het de 2de keer binnen, bij napolen deze keer. Ik was voor de 2de keer niet onder de indruk... Den buitenkant is schoner dan wat er binnen staat ...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Napoleon hebben we niet gezien, blijkbaar niet zo'n gemis dus.

      Verwijderen
  2. Ah, dan zijt ge dicht in de buurt geweest! =)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Is de boot-met-kippen-en-groententuin naast het MAS toevallig van jullie?

      Verwijderen
    2. dat zou wel enorm cool zijn. :)
      nee nee, maar ge kunt ons huis wel zien als ge aan de rand van het dak staat. ;)

      Verwijderen
  3. Er zijn veel tegenstanders van het MAS. Er staat té veel, vind ik vooral. Maar ik houd wel van het uitzicht en de vrije toegang tot het gebouw. Ik zal blij zijn als het kmsk weer opengaat, in 2017 of zo!

    In Japan is een vaas pas perfect als er een barstje in zit.

    En respect voor de bomma! Dat zij bespaart moge blijven van de grote ouderdomskwalen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het kan ook aan mijn manier van aanvoelen liggen hoor, ik hou meer van licht en open ruimtes.
      En eigenlijk doe ik dat veel te weinig: musea bezoeken.
      Ik maak er mijn goed voornemen van voor de rest van het jaar!

      Verwijderen
  4. Neenee, klein mannen merken dat niet als hun moeder in haar broek doet van de schrik... (woehaha...)
    Verder: content dat ge weer beter bent en fijn voor Ratje dat ie toch wat kon slapen op die trein, ondanks de gekke kuren van de rest van de familie.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Chance dat dat deel al gepasseerd was, als ik al die trappen naar beneden moest om tot aan de toiletten te geraken (want er zijn enkel toiletten op het gelijkvloers)!

      Verwijderen
  5. Da was geen bomma van den Okra, die schrijven zo'n lieve dingen nie (en ik denk nie dat den okra tot daar rijdt). Soit, fijn dat je toch nog een beetje vakantie gehad hebt.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Vermits ik al wist waarom ge der maandag niet was, dacht ik dat ge uw eigen bomma bedankte voor het doorgeven van de reden dat ge der nie was! Maar het bleek toch een iets anders verhaal te zijn....

    BeantwoordenVerwijderen
  7. "één dag buikgriep en ik ben zo slap als de bindteksten van Ben Crabbé, zweetaanvallen inclusief" hahahahahahahaha...
    Grz
    Joke

    PS heb ik al gezegd dat ik die zin biezonder grappig vind!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Reacties
    1. Neenee, nu valt het mee, die maandag met buikgriep, toen was ik op dreef!

      Verwijderen
  9. Ik las net jouw guilty pleasure ivm Joe en ik moet eerlijk zeggen dat ik die ook in mijn lijstje wou opnemen ware het niet dat het wat te omslachtig was om neer te pennen. Die Truus en haar heartbeats zijn gewoon hilarisch! Net zoals jouw schrijfsels hierboven, maar dan om een heel andere reden. ;)

    Oh, en hoera voor de rits! Mogen we foto's verwachten?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja hoor, zo snel als ik een paar fatsoenlijke foto's kan trekken!

      Verwijderen
  10. Allé jong, ik wil al zo lang naar het MAS maar raak er nooit. En nu is mijn goesting een beetje over... (het blijft spijtig dat je er niet was. Maar ik heb nog eten in de diepvries ;-) )

    BeantwoordenVerwijderen