woensdag 4 maart 2015

Skifahren met dem Okra, dag 1

Ik vermeldde hier al dat er geskied ging worden, ondanks de hoogtevrees.
Oord van verderf van keuze was Winterberg.
Jep: het exotische Winterberg met zijn gletsjers en eeuwige sneeuw heuveltjes en sneeuwkanonnen.

Over hoe de zoon twee keer kwijt geraakte wil ik het niet hebben, ook niet over het feit dat het kind na dag één al verder stond dan zijn moeder of hoe de 'naschoolse' opvang van de dochter bijwijlen verdacht leek op 'hou uzelf bezig op het secretariaat van de skischool'.

We hebben dat allemaal verdrongen en enkel de toffe herinneringen blijven over.

Over hoe schoon het daar was, wat een zalig skiweer we hadden, hoe tof het center parcs zwembad wel niet was en hoe goed de vier kinders met elkaar konden opschieten!
En ook over hoe belachelijk ik mij daar bij momenten heb gemaakt.
Zeg maar 'minuut vijf van de skiles'.
Maar kom: ik ben vast niet de enige die op latere leeftijd - ok, doe toch maar 'latere leeftijd, ik kan het niet beter verwoorden- is beginnen skiën, wel?

Daarom: het verhaal van sanseveria in de bergen. Een toppertje!

Om te beginnen was ik al een dik kwartier later in de les. Al een geluk dat ik enkel de opwarming had gemist!
(serieus: wij deden elke dag opwarmingsoefeningen. Niemand anders deed dat. Echt niemand!)
Mijn lesgever was een man van rond de 50-60 en heette 'Schorsch'.
U mag zelf kiezen hoe u dat uitspreekt, ik ging voor een mengeling tussen 'schors' en 'sjors'.
Een uur later waren de groepsgenootjes en ik er nog niet uit of Schorsch een Duitser was met Nederlands tussen of een Nederlander met Duits tussen.

De Schorsch startte met het oefenen van ploegen of, zoals hij dat noemt: 'der Pizzapunkt'.
'Aha!', dacht de Sanse, 'dat ken ik al!'
Helaas was mijn Pzzapunkt niet Größ genoeg.Een poging om het beter te doen eindigde nogal gênant: mijn ski's gleden verder open, samen met mijn benen tot ik semi split stond. In een reflex besloot ik om mijn handen op de grond te zetten.
Ik kan u zeggen: dat was een slechte reflex.
Aangezien we beneden stonden, passeerde iedereen ons. Bovendien zijn mijn benen lang en mijn skibroek rood: ik fungeerde zo'n beetje als een vuurtoren in de sneeuw, een helder baken om rond te slalommen.




Schorsch maande mij aan om recht te staan, was het maar zo simpel!
'Ich hab ein Schwerpunkt!' jammerde ik.
(dat is niet waar, ik brabbelde zoiets al 'schwartepunkt' volledig niet Duits, doch verstaanbaar)
De Schorsch moest er eens hartelijk mee lachen, nam mij langs achter en zette mij recht.

De rest van de dag was vooral vermoeiend, wegens 'we leren de lift pas nemen op dag twee'.
Maar kom, na dag één kom ik al een berg op met ski's op mijn schouders en met ski's aan.
Het naar beneden gaan was geen probleem, zo lang ik maar maximum 10m vooruit keek in plaats van naar beneden.

Dat lijkt mij wel genoeg voor dag één. Op naar de volgende!





17 opmerkingen:

  1. Ik ben er zeker van dat de Schorsch u binnen tien jaar ook nog herinnert!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ge zijt vast de eerste niet, die de Schorsch langs achter pakte, en ook niet de laatste!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik denk dat zijn -euhm- piekperiode, toch al eventjes achter hem lag hoor!

      Verwijderen
  3. Ik vind dat moedig, zo leren skieën op 'latere leeftijd'. Ik denk niet dat ik ooit op latten ga staan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh, maar ik ben een bomma op de piste: ik ga zo traag als ik kan!
      Als uitleg geef ik: 'dan kan ik meer genieten(, maar eigenlijk heb ik een doodsangst van snelheid op ski's.

      Verwijderen
  4. Leren skiën op latere leeftijd: ik ken er alles van. Of helemaal niks, het is maar hoe je het bekijkt.
    En nu ben ik super nieuwsgierig naar dag 2!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lol! Je merkt wel dat kinderen totaal geen angst hebben. Ook wel niet altijd ideaal, me dunkt!

      Verwijderen
  5. Ben ik blij dat ik aan de skivakantie ontsnapt ben....

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Euh, we leren de lift pas nemen op dag 2?? Ok, ik ben wel van mijn eerste lift getotterd (ook een leerling op "latere leeftijd"), maar euhm ja, ze hadden mij maar duidelijk moeten zeggen dat dat geen zit-, maar een sleepliftje is!
    Maar nieuwe leerlingen dan maar naar boven laten kruipen, dat is toch om iedereen het direct te laten opgeven. Ik ski supergraag, maar stappen op die botten blijft hatelijk.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik had na de eerste dag blauwe plekken op mijn schenen, zonder overdrijven! En ik was bekaf, dat ook. Maar het was écht plezant!

      Verwijderen
  7. omg, ik mag jouw blog echt niet meer tussendoor op mn werk lezen :D ik kan NIET verantwoorden waarom ik zo zit te lachen :D

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. idem hier.
      al hoorden we net 'een grappig geluidje'. Jaaaah, hi-la-risch vind ik dat.

      Verwijderen
    2. Ik was al blij dat ik in mijn positie geen grappige geluidjes produceerde én dan mijn broek heel bleef!

      Verwijderen
  8. Man, echt, tranen van het lachen hier. Hou jij dat zo beeldend kunt beschrijven. Heerlijke lectuur :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ahaa! Interessant voor nog iemand die overweegt om (volgend jaar) op latere leeftijd te leren skiën. Als't zover is dan kom ik hier nog eens kijken hoe precies ik zeker niét moet gaan staan zodat Schorsch mij niet langs achter pakt.

    BeantwoordenVerwijderen