vrijdag 6 maart 2015

Skifahren mit dem Okra, dag 3: wie ein Schwan!


Dag drie, mijn favoriete dag!
Tenminste, eens de Gilbert mijn tenen aan elkaar had getapet en ik in mijn skibot was gewrongen.


Alsook de dag waarop ik skiede op Dafalgan en mezelf een stoer wijf vond, omdat ik niet in een strandstoel ging zitten jammeren.
Het was ook de dag waarop ze mij in een andere groep hadden gezet, eentje hoger.
Meup! Slecht idee!

In de eerste plaats deed die teen serieus veel pijn, geen goede moment om nieuwe trucjes te leren, leek mij.
In de tweede plaats was ik nogal gehecht aan de Schorsch en voelde ik echt niet de behoefte om aan een jong en ongetwijfeld hippe Nederlander uit te leggen dat ik nogal een bomma ben op latten.

"Schorsch, wir sind nicht mehr suzammen! Das tut mir leid!"
(volgens mij de enige quasi juiste Duitse zin die dat weekend over mijn lippen kwam, op "Enschuldigung, meine deutsch ist sehr slecht" na natuurlijk)
Ik begon over mijn pijnlijke teen en de hippe Hollander en keek volgens mij enorm zielig.
Of ik graag wou wisselen, vroeg hij.
Ja! volmondig ja!
Ik zocht de hübsche Hollander, verzekerde hem dat het niet persoonlijk was en mankte richting die goeie ouwe Schorsch.
De mensen van de voorbije twee dagen waren er niet meer, nu waren er twee pubers.
Vriendelijk, maar niet ernstig.
Oh, de Schorsch ergerde zich blauw en ik lachte mij een kriek.
Ze luisterden naar hem, knikten en deden dan puur hun eigen ding.
Ik denk dat de Schorsch echt blij was met mij, ik mag dan wel een bomma zijn, ik luister tenminste.

De namiddag was zo mogelijk nog toffer.
De pubers waren vertrokken, hoogstwaarschijnlijk op weg naar een open beenbreuk en er zaten acht nieuwelingen in het groepje.
Wij waren de licht gevorderden: remmen en bochten maken op de blauwe of rode piste, maar nog niet parallel.
Ik vond dat van mezelf trouwens een ferm staaltje zelfkennis: leer eerst uw bochten fatsoenlijk nemen voor je naar een hogere groep gaat.
Aan de zelfkennis van mijn groepsgenoten die namiddag, schortte wel iets...

Er was de vrouw die zei dat ze al vaak een skilift had genomen, maar wel steeds viel bij het uitstappen.
Er was de man die niet halverwege de piste kon stoppen en nog 100m verder gleed.
Er was de man die wel probeerde te stoppen maar steevast tegen de grond ging.
Er waren de nichtjes die wel konden stoppen maar niet konden blijven staan.
Er was de moeder met haar zoon die duidelijk veel beter konden skiën en zich afvroegen hoe ze in die groep waren beland.
En dan was ik er nog.

De arme Schorsch was een zenuwinzinking nabij en de sleescooters bleven verdacht in onze buurt, een beetje als gieren die boven hun bijna stervende prooi cirkelen.
Bij de laatste afdaling gebood de Schorsch mij om voor te skiën.
"Neem uw tijd maar en maak zoveel bochten als je wilt".
(veel dus, bochten remmen uw snelheid!)
Eens beneden zag ik de anderen aan komen skiën, voorbij skiën en vallen.
De Schorsch kwam naar mij toe en zei dat ik het perfect had gedaan: mooie bochten, zonder te driften en duidelijk afgetekend.
Ik werd zo rood als een tomaat, stamelde dat ik het allemaal aan hem had te danken en voelde mij een koningin.
De koningin van een hoop sukkels weliswaar, maar toch.

De Gilbert wilt volgend jaar naar Oostenrijk.
Ik overweeg om de Schorsch mee te nemen.


P.S. Ik besef dat skivakanties milieutechnisch een no-go zijn, daarom dat wij vanaf nu tot het einde der tijden (of het begin der botbreuken) des zomers richting de Ardennen trekken.

11 opmerkingen:

  1. De schorsch ziet ereut gelijk dak docht seg... Gij schreft goe :))

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lachen is verdraaid pijnlijk momenteel, maar ik kan het toch niet laten om hier te komen lezen. Gij zijt echt niet te doen. Een boek, jong, een boek.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Had ik zoveel jaren geleden maar een Schorsch gehad... Nu heb ik alleen het idee dat ski en ik nooit samen zullen gaan.
    Heerlijke schrijfsels!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. :-))))) Superverhaal weeral! En de ecologische voetafdruk van een skivakantie? Daar gaan we het nu even niet over hebben... heelder bossen zou ik daarvoor al moeten geplant hebben! Leuk toch hé, skikoningin zijn?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een schoon einde, jodelahiti nog aan toe!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Luidop gegiechel en heerlijk handjewrijf. Ook mijn favoriete dag, me dunkt!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Luidop gegiechel en heerlijk handjewrijf. Ook mijn favoriete dag, me dunkt!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Haha, zeg koningin van sukkels blijft een koningin ze :D
    Blij dat ge de skimicrobe te pakken hebt! En ja, niet zo goed voor het milieu, kom, ge doet zoveel groens, dat valt best mee dan :)

    BeantwoordenVerwijderen