Trouwen: een handleiding

Ik heb het al meermaals gezegd tegen het Lief mijn andere helft en ik blijf erbij: het is goed voor ene keer, maar ik doe dat niet opnieuw! Er kruipt in een trouwerij, lieve lezer, namelijk belachelijk veel tijd!
Maar laat dit u vooral niet tegenhouden! een beetje regelnicht en organisatorisch talent beleeft het jaar van haar leven om alles te plannen!

En om u een beetje een idee te geven hoe dat loopt/ hoe ge dat moet aanpakken: het grote verslag!
(met een streepje muziek tussen)

(geen bijhorende clip, maar zo schoon!)

Het geregel vooraf laat ik achterwege, daar hebt u niets aan.
Buiten misschien dit: denk na over kleurcombinaties, huisstijl (een bepaald logo, motief, figuur,...) en trek dit door in de gehele decoratie (zaal, uitnodiging, kerk, uzelve). Het zijn die details die ervoor zorgen dat alles er 'af' uitziet. En nu ga ik stoppen met preken over dingen waar ik eigenlijk toch niet echt verstand van heb.

Zaterdag dus.
Weet u nog hoe belachelijk heet het was?
Ik wel!
Mijn bovenstuk was namelijk een korset. U weet wel, zoiets dat ze in de Middeleeuwen droegen. Er was toen duidelijk nog geen sprake van de opwarming van de aarde, anders waren al die deernes doodgevallen nog voor ze goed en wel ontdaan werden van hun kuisheidsgordel.
Enfin, om maar te zeggen dat het warm was.
Zo warm dat er zich euhm... Ben Crabbé-achtige verschijnsels voordeden op plekken waar ge dat niet verwacht...
Ik ga niet zeggen hoe ik dat heb opgelost, want dat is echt te gênant, maar het werkte wel ( als ge weet wat mijn oplossing was, ga ik er vanuit dat ge het zelf ook al eens hebt gedaan!).
Maar buiten wat klimatologisch ongemak, was het kleed perfect!

Verder was er nog het mysterie van de gouden botten en de vriendelijke koeien.
Het plan was om op een koe te gaan zitten (met mijn gouden botten, want op hakschoenen door de wei, dat is al te belachelijk).
In de praktijk bleken de uitverkorenen koeien gigantisch en volgens de boer 'nogal agressief van nature'. Dolletjes!
Dat agressief zijn viel goed mee, maar ik ben er toch niet op gekropen.

's Avonds hadden we een geweldig schone zaal en een ongelofelijke eikel van een gebuur, maar gelukkig ook zeer begripvolle politieagenten.

Ik had mij voorgenomen om mijzelf te amuseren onder het motto: "het is mijn ons feest", "ge trouwt maar ene keer" en "als het zoveel kost, kan het maar beter plezant zijn".
Missie geslaagd: ik was content op de dansvloer en het lief achter zijn whiskybar.
De vriendinnekes hadden een hilarisch filmke gemaakt (ik ga dat hier niet laten zien, want voor jullie is dat niet half zo grappig), de collega's zorgden voor extra immateriële cadeaus en de vrienden van de wederhelft laten ons al mountainbikend op zoek gaan naar onze cadeau.

Verder waren er wegwerpkodakskes en een babbelbox waarvan ik niks dan zatlapperij verwacht, hoera!

En toen was het ineens 6u en fietste ik vrolijk met mijn andere helft naar huis, in mijn trouwkleed natuurlijk, wat had u gedacht?

En voor diegenen die denken dat het allemaal vlekkeloos verliep, ziehier wat er mis ging:
huwelijkskaars vergeten, friteuse die een uur te laat begon te werken, 2 koks voor 210 man (dat is dus een beetje te weinig, moest u daaraan twijfelen), overijverige decibelmeter, gemene gebuur, kotsende kleine én een vijver op onze oprit (wel inclusief loopbrug en plastic zwanen zoals in SATC 2!).
Maar ik geloof nogal in evenwicht, dus liever een paar kleine dingen die fout lopen, dan een neergestort vliegtuig in uwen hof ofzo.