woensdag 15 mei 2013

Een baksteen in de maag. Of toch houtskelet? Of een caravan?

Herinnert u zich nog het kast-vraagstuk?
Die waar onze schrijnwerker spontaan grijze haren van kreeg en waarbij ik de liefde van de Gilbert voor mij zienderogen zag dalen?
Wel: die is er nog niet.
Nog niet, maar wel bijna (hoewel 'bijna' in deze zin wel erg ruim gezien kan worden).

De prijs was doenbaar, de bekleding werd gekozen, de schrijnwerker mocht starten en de Sanseveria begon terug te krabbelen.
Want zou het toch niet te veel hout zijn?
En als het fineerpatroon niet kan doorlopen (wat ik wou), gaat het dan nog wel schoon zijn?
En gaat het niet te druk zijn met het behang in de keuken?
Of zouden we toch niet beter wit nemen?
(Want 'wit is altijd schoon', zo zei Leo Pleysier)

De Gilbert vroeg nog nét niet de echtscheiding aan, roloogde tot hij er duizelig van werd en zei kordaat het het goed was, dat het schoon zou worden en dat het blijft zoals het was.
Oef.

Het probleem zit hem ook in de rest van ons huis.
Het enige nieuwe zijn onze zetel (omdat de andere te duur was om te laten opmaken) en de keukentafel.
De keuken? Tweedehands en opnieuw geschilderd.
De kasten? Kregen we bij de keuken.
De badkamer? Geruild voor de tafel en stoelen die ook bij de keuken zaten en -euhm- 'niet helemaal ons ding' waren.
Keukenstoelen? Tweedehands and fabulous!
En dat maakt nieuwe en grote aankopen zo moeilijk, denk ik.
Bij tweedehands spullen kan je er zelf nog aan prusen of, als het echt te erg is, ze inwisselen voor iets anders.
Maar nu?
Nu gaat het blijven staan tot de Gilbert en ik verhuizen naar onze serviceflat.
Dat is dus nog wel eventjes.
En elke dag gaat daar die kast zijn.
Elke dag.
Altijd.

Ik denk dat ik meubilaire bindingsangst heb.


Ah, het wordt blijft trouwens dit ontwerp.


23 opmerkingen:

  1. Een standbeeld voor de gilbert !

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik herken dat gevoel. De keuken in ons huurhuisje is nu nieuw, wat eigenlijk wel goed is, maar nu moet ik wel constant oppassen dat ik niets beschadig. Allez, de druk jong! En mijnen huisbaas (aka schoonvader) komt regelmatig langs, dus het is niet dat ik het zou kunnen verstoppen he ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Misschien moet ik ze voor de zekerheid maar niet afstoffen, eens ze er is, dan kan ik al niks stuk maken.

      Verwijderen
  3. ah ik ken dat helemaal die meubilaire bindingsangst. Ik ga toch ook altijd weer voor de tweedehandse brol die ik dan wat kan oplappen naar mijn eigen goesting en ook weer zonder gewetensproblemen kan vervangen als ik het beu gezien ben. Ik snap u helemaal.... We kochten ooit onze keuken helemaal nieuw toen we hier kwamen wonen. Ik heb nu zoveel goesting om er "iets" mee te doen, maar mag niet van het Lief (ik hoop dat het -nog- niet) is...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oei, en hoe lang wonen jullie er al? Als ik mijn veranderingszin op de muur projecteer, kan het misschien nog wel goedkomen. Hoop ik...

      Verwijderen
    2. Lang genoeg..., gelukkig krijg ik m nog warm voor andere verbouwingsprojectjes!

      Verwijderen
  4. Ik kwam vorige week de kast voor in onze hal tegen in de kringwinkel,60 euro en hij past net tusssen de muren. Ikke supercontent. Gedaan met nadenken, puzzelen en van gedacht veranderen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Aaargh! Dat is in casu helemaal onmogelijk hier, spijtig genoeg! Maar ik ben content voor u en uw kast!

      Verwijderen
  5. Oef, door de titel dacht ik dat de clue van het verhaal zou zijn, dat ge maar ineens had besloten om te verhuizen, naar een huis dat wel bij de kast paste!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Het komt goed, Sanseveria, het komt goed. Daar moet ge in geloven.
    De kast en gij gaan dikke vrienden worden en de gilbert gaat opgelucht ademhalen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @vee: :-))))
    Ik herken dat ook, maar niet van mezelf, ik heb daar nu eens echt geen last van. Maar bij klanten zien we 't vaker en dan zuchten we eens diep, hier op de bureau :-).
    Ervoor gaan, juffrouw! Dat wordt mooi. Echt. Kan niet anders.
    En niks is perfect hé, ook nieuwe dingen niet. Schoonheid zit in imperfectie.
    Maar waarom vinden we dat geweldig charmant bij oude kringdingen en totaal vreselijk bij nieuwe dingen als het niet picture-perfect is?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik weet wel dat ze mooi gaat zijn, maar gaat ze mooi zijn voor altijd?
      100% perfect moet ook niet altijd voor mij, ik ben zelf verre van perfectionistisch, maar ze is zo groot & aanwezig, dat het toch geen al te grote imperfecties zullen moeten zijn.

      Verwijderen
  8. Bij mij is dat net het tegenovergestelde. Ik ben dan ook een zegen voor onze consumptiemaatschappij...ik weet perfect wat ik wil. Ik koop het en als ik het beu ben dan gaat het naar de kringloopwinkel( want die komen dat gratis ophalen). Gelukkig dat af en toe mijn rekening of papavanvijf mij tegenhoudt of ik zou elk jaar van behang en meubels switchen...zaaalig :-). Succes met de kast

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Stop met de kringwinkel te bellen en telefoneer naar mij als ge nog wat van uw meubels kwijt wilt!

      Verwijderen
  9. Sanseveria, vervrouw uzelf! Pakt een grote kom ijs met veel chocolatsaus zet u in de zetel en bedenk dat ge die kast mss toch nog kunt verven later... Ma jong, da gaat schoon zijn! Ge gaat zien!
    En ja, de Gilbert, die mag idd een standbeeld krijgen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het werd chocolade, zonder ijs. Merci Annelies: het heeft geholpen!

      Verwijderen
    2. Is dat echt waar, gewoon chocolade eten en een vrouw voelt zich al beter???

      (ga je dit jaar trouwens naar Pukkelpop, dat was jij toch die daar getrouwd is, of ben ik de kluts kwijt?)

      Verwijderen
  10. Zooooooooo herkenbaar (beetje gerustgesteld dat er nog zo'n mensen zijn, mijn wederhelft wordt daar lichtjes zot/ambetant van en heeft helemaal geen last van dat probleem). Hier staan al maanden een paar inbouwkasten on-hold, wegens mijn steeds wederkerende twijfels. Maar ik kan wel uitleggen waarom ik imperfecties bij 2dehands niet erg vind, en bij nieuw wel: bij nieuw betaal ik daar helaas meestal veel meer geld voor dan voor 2dehands, en als het dan niet perfect is, dan is dat wel mijn eigen schuld, want ik heb daar, en daar, en daar niet goed (genoeg) over nagedacht of verkeerd gekozen. Al die keuzes, ik word daar echt gek van. Wij hebben zwaar verbouwd, en ben blij met het resultaat, maar ik vond het proces een hel. En nu dus nog de broodnodige kasten, die echt op maat gemaakt zullen moeten worden. Voila, nog zoiets waar ik misschien beter over had nagedacht, dat ik eigenlijk liever een schone 2dehandskast wil. Aaaargh!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik heb minstens 20 versies getekend van mijn badkamer. Minstens 40 van de kinderslaapkamers. Dat heet: ontwerpen, schat ;-)
    Maar eens moet je de knoop doorhakken, zo gaat dat. En jij zal tevreden zijn, ben ik zeker van.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. ja babbel hier eigenlijk wat tegen mijne winkel maar heb ook zo'n probleem met vast staand meubilair - voor mij liever allegaartje van dingen die losstaand en makkelijk vervangen kunnen worden en liefst nog ergens op de kopgetikt op de rommelmarkt...

    BeantwoordenVerwijderen