Dan toch niet dement!

Gemiddeld bel ik een keer of 3 per dag naar mijn gsm om te kijken waar hij ligt, mijn sleutels zijn constant kwijt en ik moet drie paar zonnebrillen hebben omdat ik er altijd wel één uit een sjakos vergeet te pakken.
Niemand van de collega's geloofde dan ook dat ik mijn sleutel niet zelf had kwijt gedaan.

Kwam het door het feit dat mensen mij steeds spontaan hun sleutelbos aanboden wanneer ik voor de klasdeur stond?
Had het verliezen-van-sleutels-in-eigen-boekentas er iets mee te maken?
Verraadde het 3 sleutels kwijt op 5 jaar misschien dat ik niet de meest gestructureerde persoon ben?
Geen idee, maar men ging er simpelweg van uit dat ik ze wel ergens was vergeten en dat ze ooit, waarschijnlijk bij het leeghalen van ons huis na mijn overlijden, wel teruggevonden zouden worden.
Ik was daar ondertussen ook van overtuigd.
Sterker nog, ik overwoog om sudoku's te maken en mij een nintendo DS aan te schaffen om van die geheugenspelletjes te doen. En mijn brein, dat zou later aan de wetenschap geschonken worden om een baanbrekende remedie te vinden.

Groot was dan ook mijn verbazing toen de opvoedster één van onze gasten naar de klas bracht met de mededeling "dat ze thuis iets gevonden hadden dat niet van hen was" en "of ik enig idee had van wie het zou kunnen zijn".
Ja!
Van mij!
Mijn sleutels!

Bijna een jaar had de kastaar ze al thuis liggen en maar gniffelen ondertussen.
Het spreekt voor zicht dat ik direct aan iedereen die in de buurt was meedeelde dat het niet mijn schuld was en ik dus niet zo vergeetachtig/ slordig ben als ze wel denken.
Aah, een zalig moment, temeer omdat de kans groot is dat ik de sleutel in kwestie volgende week weer kwijt ben en het dan eens niet iemand anders zijn schuld is.
Volgens mij is dit hoe een overwinningsroes aanvoelt!

En verder:
- Gingen we eten met de klas.
In plaats van te trakteren met snoep ofzo, trekken wij één keer per jaar op restaurant.
- Kregen we nadien een ijsje van de logo die met pensioen gaat
- Gingen we onze nieuwe kippen bekijken.
De zoon mocht de namen kiezen en hij doet dat goed.
Na Vlagje (de kat) hebben we nu ook Lekstok en Huisje, de kippen.
Ik bereid mij nu al mentaal voor op kleinkinderen met de prachtige namen Postzegel en Eierwekkerke.
- Een pakje ontvangen met superleuke inhoud, merci!

Het was een fijne dag!

 Negen paar voetjes op onze trampoline.