FWF: de snottereditie

Eentje gemaakt met de zelfontspanner onder het motto: ' een scheve foto is ook een foto'.

De trui:
Vond ik deze week in de kringwinkel voor een euro of vijf.
't Is een schoontje, al zeg ik het zelf!

De broek:
Jeans van biokatoen van Kuychi.

De laarzen:
Dezelfde als bij de vorige oufitpost en mijn huidige favorieten.

De pose verstopt vooral mijn knalrode neus, het snot tiert zeer welig ten huize Sanseveria en dat is echt geen zicht.

Een doekje voor het bloeden (figuurlijk)

U herinnert zich misschien nog deze schone foto?

Een jammerlijk gevolg van de ochtend waarop ik aan de Gilbert vroeg: "Is het eigenlijk nog glad buiten?".
Dat de mens zijn "nee" nadien serieus in twijfel werd getrokken, lijkt mij nogal logisch.
Ik ben nadien drie dagen niet kunnen gaan werken, omdat ik gewoon niet fatsoenlijk kon praten.
Ah nee: mijn mond zag er immers zo uit:
( gevoelige zieltjes scrollen nu omlaag met hun ogen dicht)

En hoe vriendelijk sommigen ook waren: het verschil met vroeger viel wél op:

 Maar kijk: een dikke maand later kon ik na twee uur quality time met de tandarts weer lachen!

Enfin, ik kon wel lachen, maar niet altijd.
Het heeft immers redelijk wat geijzeld de laatste tijd en de Sanseveria is blijkbaar nogal vatbaar voor trauma's.
De eerste keer dat ik in de vrieskou terug mijn fiets nam, moest ik het werk bellen dat ik te laat zou zijn.
Mijn lijf blokkeerde immers bij 17 km/u en ik reed al remmend de brug af.
Bovendien waren al mijn spieren volledig verkrampt van de schrik.
Toen ik aankwam en een collega mij complimenteerde omdat ik toch met de fiets was gekomen, barstte ik in tranen uit.
Yep: heel professioneel, al een geluk dat mijn leerlingen graag knuffelen.

Ik kan u zeggen: dat was kak.
En misschien is dat niet proper verwoord, maar op mijn blog mag ik dat!
Het feit dat ik niet meer kon genieten van het fietsen, dat ik er zelfs tegen op zag: ik vond dat verschrikkelijk!

Ik zocht en vond een oplossing: een fietshelm.
Ja, ik weet dat het niets helpt bij vallen op uw tanden, maar een mens moet toch iets proberen, nietwaar?.
De reacties waren nogal uiteenlopend, gaande van 'een voorbeeld voor alleman' tot 'en waar is uw paard?', maar foert: ik voelde mij een pak geruster én ik had warme oren.

Ondertussen zet ik hem niet meer elke dag op, enkel als het gevroren heeft.
Maar de helm en ik: wij zijn maten.
Volgende week pak ik hem mee uit skiën!
Hij weet nog wel niet dat ik hoogtevrees heb.

Fair wear friday: de pas geshopte editie

 De zoon is dan wel schattig, maar ik wil af en toe ook een blik in mijn kleerkast werpen.
Op de foto ziet u een volledig eerlijke outfit die mij in totaal de volle15€ heeft gekost.
Ja: 15€, ik vind het trouwens extra plezant om dat erbij te vermelden.
Want zeg nu zelf: wat is er fijner dan mooie  kleren kopen voor geen geld?
Jep: mooie tweedehands kleren kopen voor geen geld!

Het truitje komt van bij Think Twice, hier al meermaals vermeld als één van mijn favoriete winkels. Ik kocht het tijdens de solden voor de volle 4€.

Het rokje is eigenlijk een kleedje, gekocht op de tweedehandsbeurs in het jeugdhuis, waar ze geregeld zo'n beurs houden. Hoera!
Nog hoera: ik betaalde er 4€ voor én kreeg al superveel complimenten.

De laarzen zijn misschien iets minder goed zichtbaar op de foto, maar ze krijgen nog wel eens de aandacht die ze verdienden. Ik vond ze op diezelfde beurs. Echt: topdag!
Goedgekeurd door mijn persoonlijke podoloog & schoon: kan het nog beter?
Ja dat kan: ik betaalde er 7€ voor.

Ondertussen kan u ook zien dat mijn gebit weer volledig is. Ik kan u zeggen dat ik daar zeer gelukkig mee ben en ook plan om dat zo te houden, maar hierover morgen meer!
(Wat? Morgen? Ja: morgen, die blogfrequentie mag terug omhoog, vindt u niet?)

Waar ik ook zeer gelukkig mee ben, is het Fair Fashion Fest in Gent op 1 maart. Een blik op het programma doet mij wel vermoeden dat het gerust twee dagen zou mogen duren, maar kom, ik hou wel van een uitdaging op z'n tijd!

Een Philleke voor de verstokte vleeseter