woensdag 25 september 2013

Het gaat de verkeerde richting uit.

Buiten 's maandags (wegens direct doorrijden naar de avondschool) rij ik elke dag met de fiets, ik ben terug begonnen met lopen én af en toe probeer ik iets te doen dat op buikspieroefeningen lijkt.
Niet dat het tot nu toe al veel heeft geholpen, want uiteindelijk:








dinsdag 24 september 2013

It's alive! ALIVE!

Een tijdje geleden werd er geëxperimenteerd ten huize Sanseveria.
Benieuwd naar het resultaat?
Dit was de, toen nog, wortelloze ananaskruin.
Ondertussen is hij flink gegroeid, kreeg hij aarde rond zijn wortels en groeit hij nog wat verder op de vensterbank tot hij terug verpot mag worden.
Zijn grote broer is op vakantie bij de schoonmoeder, die heeft een zuidgerichte veranda: een hel voor mensen, een weldaad voor tropische planten! Nog een weekje en hij komt terug naar huis.
 



Aan beide zijden van het kloeke ananaskind ziet u twee citroenplantjes.
Een paar pitten in de grond steken, water en warmte en dat groeit, zo simpel kan het soms zijn.
Waarschijnlijk blijft het niet zo simpel, dus mensen met citroenboomervaring: meld u!



 En mocht u nu denken: "Amai, Sanse: zo'n groene vingers!": onze voortuin is één en al overwoekering van grassoorten tussen de bodembedekkers en ontluikende springbalsemienplanten waar ik niet van weet of ik er blij mee mag zijn...

vrijdag 20 september 2013

Het hangt ervan af hoe ge het bekijkt.

September is bijna om en hier is amper iets geschreven, foei!
Geen blogmoeheid of derde zwangerschap hoor, maar een acuut gebrek aan tijd wegens een nieuw schooljaar, zowel als juf én als leerlinge. Reken daar het huishouden bij dat sowieso al te zeer verwaarloosd wordt en u weet ineens waarom ik nog amper schrijf en nog minder reageer.
Maar ik ga dat keihard goedmaken, echt waar, ooit!
Niet de volgende weken evenwel, de volgende weken ga ik, geheel luiwijverig als ik ben, enkel wat dingen posten die ik in de zomer ben vergeten.


Maar vandaag is het per uitzondering iets nieuws, 't is te zeggen: oud nieuws.
Ik was namelijk al een tijdje op zoek naar een nieuwe bril, maar de moderne monturen en mijn gezicht: dat werkt niet zo goed.
U weet dat waarschijnlijk niet, maar de Sanseveria heeft een vrij uitgesproken reukorgaan.
Dat doet niks spectaculairs ofzo, het is gewoon groot.
En om die neus wat in evenwicht te brengen, draag ik steeds een grote zonnebril.
Grote zonnebrillen vindt ge namelijk met hopen.
Grote gewone brillen minder, of ze zijn belachelijk duur.
Maar juich en jochei: wat vond ik enkele weken geleden in de Kringwinkel?
Voor een luttele 0.80€?



Hoppa!

De man van de brillenwinkel haalde de weckpotglazen eruit en zette er de mijne in.
En voor iemand die de laatste vijf jaar bijna niets anders dan lenzen droeg: dat is hier even wennen.
Vooral aan de zijkanten van mijn zicht: alles staat daar een beetje bol, precies of ik in een visbokaal leef.
Time will tell of dat gewoon een kwestie van wennen is of gewoon een reden om volgende keer wél een nieuw montuur te kopen.















dinsdag 10 september 2013

Van de regen in de drup.

Het begon bij de dochter en haar groeischeut.
En toen kwam er geen tijd om te gaan winkelen.
Daarna was de goesting om te gaan winkelen over, het was bovendien belachelijk warm, wat zou dat kind een jas nodig hebben?
En ineens kwam de herfst: plots, nat en winderig.
Ik vind dat niet erg, maar nu moest het kind wel iets kunnen aandoen, en liefst geen jeansjasje dat eigenlijk meer decoratief dan warm is.

Ik had een plan en vroeg uw mening, die was nogal duidelijk, het zou geen succes worden.
En ineens kreeg ik een ingeving: er lag hier nog een boek waar iets instond dat wél op één korte avond af kon geraken: een cape.
Ik zocht nog wat op het www en zag een kruising van hun model met dit wel zitten, de uitleg bekeek ik niet, vanaf de moment dat er 'inch' staat in plaats van 'cm' is de lol eraf voor mij.
Maar het systeem met het riempje leek mij wel tof om een soort 'mouw' te creëren.

Ik dook gericht in mijn stoffenvoorraad. Vorig jaar kocht ik immers iets waarvan ik onmiddellijk wist dat het ooit een regenjas zou worden: de plastic voorschoot. Te verkrijgen bij Mia & den Boni of bij de bomma.

Ik tekende het patroon een beetje wijder, maar het had nog wijder gemogen, alleen was de schort daar niet breed genoeg voor.
noot: bomma's met een olifantenpostuur hebben in deze een streepje voor.
Voor de voering gebruikte ik een afgedankt fleecedekentje, voor de voering van de kap een restje sheepskin. De knoopjes zaten er al aan en de strik komt uit mijn favoriete lap kringwinkelstof.

Ik tekende, knipte, stikte en was in de wolken: dit was een serieus schattig capeke!
Bijna hoopte ik dat de dochter zou wakker worden, dan zou ik het haar al kunnen aandoen.
Bij nader inzien was het beter geweest ook, want het lint zit veel te hoog, dus het mouw-effect is weg.
Maar toch: het is schattig. En warm. En een beetje waterafstotend.






Annelies, dat wilt trouwens niet zeggen dat de uitdaging niet doorgaat: in het voorjaar heb ik ook weinig tijd en nog even weinig zin voor perfectie!