Eten verneuken in vier simpele stappen

Het begon allemaal bij het zien van dit recept.
De Sanseveria is nogal fan van alles wat naar koolhydraten ruikt en ze is nog meer fan van alles wat simpel te maken is.
Het originele recept staat in het zwart, wat ik deed staat eronder in het oranje.
Aan u de keuze welke versie ge wilt maken.

Benodigdheden

• Yoghurt (nature)
• Zelfrijzende bloem
• Kerstomaatjes
• Feta
• Olijfolie
• Italiaanse kruiden (basilicum, oregano,…)

Hoe ga je te werk?

• Meet met een koffiekopje of een andere “eenheid”, twee eenheden zelfrijzende bloem en een eenheid yoghurt af.
  Lees het recept maar half en neem van elk evenveel.
  Vervang de bloem voor de helft uit volkorenmeel en voeg er bicarbonaat aan toe, want natuurlijk hebt ge geen zelfrijzende bloem in huis.
  Doe er wat citroensap bij.
  Let op: zeker zorgen dat er tijdens het uitpersen van de citroen voldoende pitten in uw deeg terecht komen!
  Ik gebruikte de 1/2 cup van mijn maatpopjes. Doe deze in een kom en meng. Als het geheel wat consistenter wordt, dan gooi je het uit op een proper oppervlak dat je bestrooit met extra bloem.
  Merk op dat het wel heel lopend is, lees het recept nog eens na en doe er dus nog wat bloem bij.
  Roer een beetje door het deeg met een lepel gedurende een halve minuut: kneden vindt ge niet tof.
• Kneed het deeg verder tot het de juist vorm en een stevige consistentie heeft.
  Sla deze stap over: ge kneedt niet graag deeg.
  Kwak het ook gewoon in een ovenschotel, de vorm, dat maakt toch niet zoveel uit.
• Wrijf het deeg in met olijfolie. Bestrooi je deeg met in kwartjes gesneden kerstomaatjes en in gebrokkelde fetastukjes. Strooi er vervolgens wat zout en italiaanse kruiden over en misschien ook wat zout, als je toch bezig bent.
  Gebruik verse tijm, rozemarijn en basilicum.
  Gooi er ook wat half zongedroogde tomaten en mozzarella op.
• Bak je deeg op 210°C gedurende 10 à 15 minuten tot het deeg mooi goudbruin is.
  Steek het in de oven nog voor deze op temperatuur is.
  Wacht tot ge denkt dat uw tomaten spontaan aan zelfontbranding gaan doen en haal dan alles uit de oven.
  Laat afkoelen en zucht.
  

 Ja, dat is al half op. Het is namelijk niet omdat iets niet lekker is, dat ik het niet opeet.

Vlaanderen vakantieland

Zoals vorig jaar en het jaar daarvoor, werd er weer gehoneymoond ten huize Sanseveria (het werkwoord, niet de SOA).
Voor het tweede jaar op rij trokken wij naar den hof van deze sympathieke mensen.
En dat ze sympathiek zijn, daar mag u zeker van zijn: de Sanseveria zingt hoogstens een beetje te luid en te vals, maar om die andere venten wederom toe te laten op het erf, moet men al een halve heilige zijn.
Bovendien hadden ze dit jaar een badkamer gemaakt uit een oude serre en, als klap op de vuurpijl, dé hit van het voorjaar: een composttoilet!
Niets zo fijn als pipi doen in het groen en toch nog comfortabel zitten!

 

Het programma verschilde niet zo veel: bier en muziek, hoera.
Enkel de eerste dag, toen was het water en muziek, aangezien het kroost mee was gegaan.
Voor diegenen die zich afvragen: "Pukkelpop, is dat wel iets voor kinderen?", kan ik enkel zeggen: "Natuurlijk wel!"
Die mannekes hebben daar in de rups gezeten en op het reuzenrad.
Dolle pret, buiten dan voor de Sanseveria en haar hoogtevrees die niks anders zei tegen de zoon dan: "niet bewegen!!"
Trouwens, mocht u de zoon willen aanschouwen: op 1.19, een volledige seconde, niet dat ik wil stoefen ofzo hoor...

 De zoon, aangezien het filmpje er niet meer opstaat.

Eens het kroost veilig in handen van de grootouders was, konden de pintjes natuurlijk wel aanrukken.
In die mate zelfs dat ondergetekende een half uur in een rosse mierennest zat, denkend dat het om een netel ging.
(Het feit dat ik wel bleef zitten toen ik dacht dat het enkel een netel was, zegt al genoeg.)



De rest van het weekend was zoals het hoort: goed gezelschap, lekker eten, frisse pintjes en grote kampvuren, met dank aan de Gilbert die ondertussen 'plankske' genoemd wordt.

Op naar de volgende editie!

Reizen Sanseveria

Dat het zo lang geleden was dat ze het kroost nog eens had gezien!
En of ze mochten komen logeren zodat ze de dag nadien op tijd iets konden gaan doen.
Aan het woord was de schoonmoeder, die naast ons woont en de kinders dus elke dag ziet.
Maar soit, een avond en een dag kinderloos: de Sanseveria zag er de mogelijkheden wel van in.
Het zou een dagje winkelen worden in Antwerpen, helemaal alleen, dus ook helemaal mijn goesting. Ik kan u zelfs niet meer zeggen hoe lang dat al geleden is.

De Sanseveria maakte een planning op, boekte een hotel na haar aanbevelingen en riep uw hulp in om een goed eetadres te weten te komen.
Ik was van plan om met de trein te gaan en ginder een fiets te huren, maar dat was buiten de Gilbert gerekend.
En zo geschiedde dat ik dinsdagavond zo op mijn fiets sprong om richting Antwerpen te fietsen.

De koersbroek: het is mottig, het kost veel geld, maar het is een gerief!
Zeker wanneer er tegen een niet-toeristisch tempo gefietst wordt.
Het is duidelijk: de Gilbert is een getrainde triatleet, ik ben dat niet!

Toen we na 2.5u aankwamen bij ons hotel, had ik eigenlijk al niks anders willen doen dan dood neervallen op bed, maar mijn maag grolde zo hard dat de rest van de slaapzaal er waarschijnlijk van had wakker gelegen.

Vlug de douche in en dan terug op de fiets, deze keer zonder koersbroek, om eten te gaan zoeken.
Zij stelde een Italiaan voor, niet direct waar ik goesting in had, maar het was vlakbij.
En laat 'vlakbij' nu net het toverwoord van de avond geweest zijn.
Bovendien zat Pieter Embrechts daar op het terras. Bonus!
Het mag trouwens gezegd: heerlijk gegeten.

Niks zo goed als de ziel uit uw lijf trappen voor een goede nachtrust: ik heb 's nachts geen enkele trein voorbij horen rijden, ook al passeerden ze op 10 meter van ons bed.
Het ontbijt was ook erg goed, enkel de innerlijke pyromaan van de Gilbert kwam even naar boven.

Met een gevulde maag hopste de Sanseveria terug op haar fiets richting den T2, alwaar het 50% korting was.
Feest!
Ondertussen begon het ook te gieten.
Nog meer feest!
Niks kon mij echter tegenhouden om mijn fietszakken vol te proppen: een lange rok, een kleedje, een vestje, 2 bloezen en een jeansbroek.
Die jeansbroek is nieuw, ik beken.
Ze is wel ecologisch verantwoord en bovendien: ze was nodig!
Ik heb namelijk mijn kleerkast uitgemest en ben realistisch geweest.
De broeken waar ik in het zesde middelbaar (voordat er kinders langs mijn bekken waren gepasseerd) nét inpaste, daar geraak ik nooitvanzeleven nog terug in.


Vrolijk plonste ik van winkel na winkel, er met de minuut marginaler uitziend, wegens compleet doorweekt.
Tegen een uur of 3 had de Gilbert gedaan met vergaderen en was ik veranderd in een verzopen waterkieken.
Gelukkig dat de NMBS zo tof is om voor 5e extra uw fiets mee te vervoeren.
Ook gelukkig dat ik zo veel gekocht had, want nu kon ik tenminste droge kleren aandoen.

Beestig!

Niet enkel de Gilbert zette een beestige prestatie neer, ook het kroost deed het goed in de vakantie, met als apotheose: de terugrit van 10.10u.
De familie Sanseveria heeft niet geïnvesteerd in draagbare dvd-spelers voor in de auto.
De zoon kennende zou hij namelijk de volle tien uur naar dat ding zitten gapen.

Wat doen ze dan wel?
- Zagen, maar enkel het laatste anderhalf uur en dan nog maar om het half uur ofzo.
- Naar buiten kijken ( de dochter)
- Boekjes lezen (de zoon)
- Dutjes doen (de Sanseveria als ze niet achter het stuur zit)
- Muziek luisteren (allemaal)

En laat dat laatste nu net een schot in de roos zijn geweest.
Uit mijn eigen kindertijd herinner ik mij de cassettes van de Beatles (hoera) en Franse chansons (iets minder hoera).
Het kan natuurlijk ook mijn selectief geheugen zijn hoor, en dankzij deze schijf, ken ik nog steeds de Latijnse vervoegingen van 'Rosa', maar bij ons was het omgekeerd.
De lange autoritten overleefden wij op een cocktail van kinderliedjes, een cd met liedjes van Annie M.G.Schmidt en: de Scharlaken Pompelmoes en Radio Oorwoud.
Heel veel Scharlaken Pompelmoes en Radio Oorwoud, zowel heen, tussenin als terug.

Ik zeg u eerlijk: ondertussen ben ik ze wat beu gehoord, maar dat mag ook wel, aangezien ze de voorbije 14 dagen minstens evenveel (elk) langs mijn oren zijn gepasseerd.
Maar wees gerust: een weekje afkicken en ze mogen terug in de cd-speler: educatief, grappig (voor jong en oud) en het houdt de kinders rustig: geniaal, zeg ik u, allebei!

De kinders zijn zot van het Nurk-lied en de zoon kan het hele Pompelmoes verhaal al zo goed aanvullen als zijn moeder de conversaties uit 'Dirty dancing'.
De Gilbert bekende na zijn Ironman, dat hij tijdens het fietsen de hele tijd met 'Radio Oorwoud' in zijn hoofd had rond gereden.
En ik, ik lig steeds plat bij het horen van de eerste zin uit dit lied.
Zo plat, dat er een Philleke voor moest komen.