De Gilbert was reeds op prospectie gegaan en zijn keuze was direct de mijne.
Aanschouw: de kerstboom van 2011, volledig gedecoreerd met onbreekbaar materiaal.
Die onbreekbare ballen hebben trouwens al hun nut bewezen, want de dochter heeft nogal de neiging om ze te herschikken.
Het kind kan daar wel niets aan doen, ze is erfelijk belast.
(moest u mijn favoriete decoraties van dit jaar willen zien: ze staan
hier tussen)
Mijn moeder presteerde het ooit zelfs om een boom te gaan kopen, daarmee thuis te komen en terug te rijden om een ander exemplaar te gaan halen, omdat hij nét niet schoon genoeg stond in de living.
Ze heeft ook verschillende kleurencombinaties: blauw met goud, parelmoer, zilver, nostalgisch, wit met zilver,rood, ...
Enfin, ons moeder haren boom, het is elk jaar weer een pareltje.
Bij mij is dat niet het geval: alles door elkaar, het liefst zo kitscherig als maar kan.
Het enige waar ik mij slecht over voel, is dat de boom geen tweede leven meer geschonken is.
De Gilbert moest de stam een stukje korter maken, of hij geraakte niet binnen (ik heb dat van tevoren nooit door, ik wijt het aan
mijn ontbrekend dieptezicht).
De opties voor de volgende jaren zijn dan ook:
1) een klein boompje met wortel en hem dan elk jaar terug binnen zetten, tot hij te groot is voor onze living, waarna hij mag rentenieren in het bos
2) een plastic exemplaar