freebie & selfie

Ik deel u eerst even mee, dat u deze actie nog steeds mag negeren, aangezien er nog steeds iets mis is met de stortingen.
Chance dat mijn ego na drie dagen dacht: 'Oei, klopt dat wel?' en nog meer chance dan Nele mij meedeelde dat er iets misliep.
Ik hoop dat het snel in orde is, maar tot nader bericht: stop het storten.
Diegenen die al wel gestort hebben: probeer een kopie of printscreen te nemen van uw overschrijving en dan komt dat wel in de sjakos!

Wat mogelijk niet in de sjakos komt, is mijn plan voor morgen: 10km lopen.
Ik kan u zeggen: dat is geleden van voor de zoon geboren was dat ik dat kon.
Het kind wordt binnen een paar maanden trouwens 6.
8.5km liep ik al wel, begin deze week, en ik voel het nog in mijn benen!
Verpleegsters en dokters mogen massaal afzakken naar het schoonste gehucht der kempen morgen, om ondergetekende op te lappen wanneer ze in elkaar stuikt.
Met een vlaggetje zwaaien en roepen: 'Komaan, ge kunt het', mag natuurlijk ook.

Want ik ga dat kunnen, echt: al strompel ik als laatste over die meet (hoogstwaarschijnlijk): ik zal die 10km lopen!
En ik zal dat in stijl doen!
Enfin: mijn kledij tenminste, mijn loopstijl is niet zo denderend.
En mijn loopshort is eigenlijk ook te marginaal voor woorden.
Maar mijn T-shirt: dat mag er zijn!
Meer nog: dat mag er voor iedereen zijn!

Ik presenteer u: voor alle loopliefhebbers of -haters: het antilope T-shirt
Tegelijkertijd presenteer ik u ook mijn dubbele kin.

Serieus: selfies maken, dat is een onderschatte kunstvorm. Ik snap perfect waarom al die jeugd foto's zit te trekken voor de spiegel in hun badkamer.
Al een geluk dat wij ook een gang hebben.
Kijk, mijn guitige zelf, zoals Kelly dat zo schoon zegt.

Zou u ook graag flux rondhuppelen in een antilope shirt?
Dat kan perfect!
Print hier de tekening af en leg ze onder uw T-shirt. Hou het eventueel tegen het raam als je het niet duidelijk ziet. Trek het een beetje strak of speld het vast.
Teken over met een textielstift of alcoholstift, dat werkt ook.
Draag het met fierheid en mottige loopschoenen.

Van 2 naar 4

Omdat het een beetje verdacht zou zijn dat alles hier direct goed lukt: het minimum stortbedrag is opgetrokken naar 4€, minder storten gaat gewoonweg niet.
Ook doet de site momenteel een beetje vreemd. Vreemd als in: geen bevestigingsmails sturen en de teller op '0€' laten staan.
Ik ben ondertussen wat mensen aan het lastigvallen en hoop dat het snel opgelost geraakt.
Ik ben al content dat het aan de site ligt, ik vermoedde al dat er niemand de antilopen in zijn huis wou!

Voor de zekerheid zou ik nog wachten met storten, tot ik weet wat er misgaat en het opgelost geraakt, anders gaat het hier nog een frustrerende bedoening worden, vrees ik.

En voor diegenen die meer kansen willen maken op de print: ik ga niet meer werken met nummers, maar met namen.
Stort je een veelvoud van 4€, dan gaat je naam ook in veelvoud in de pot en maak je extra kans. Zo moet je maar één keer heel het betalingsproces doorlopen om meer kans te maken.

De prints kan je hier nog eens bekijken, storten kan je (straks hopelijk weer) hier doen!

Vijgen voor Pasen.

Ik beschouw mijzelf niet altijd als een meeloper: ofwel ben ik de trends voor, ofwel loop ik zo ver achter dat geen kat het zich nog herinnert.
Serieus jom: ik naaide al nog vóór ik een naaimachine had en ben pas beginnen bloggen toen blogland al even dicht bevolkt was als pakweg China.

En ook nu loop ik enkele maanden achter, maar we kunnen dat ook gewoon 'fashionably late' noemen en we kunnen dat al helemaal negeren en gewoon uitzinnig blij worden.

En in onze portemonnee duiken, dat ook.

Want de Sanseveria zou graag geld krijgen van u.
Niet voor mijzelf, maar voor de mensen in Syrië.
U herinnert zicht waarschijnlijk nog de tombola's voor Syrië?
Wel, ik doe quasi een half jaar na datum ook mee.

Wat valt er te winnen?
Dames en heren, ik presenteer u: het originele, door mijzelf gezeefdrukte Philleke 'Wij zijn hier met de fiets, want wij zijn antilopen'.
Voor de hilarische zin dank ik nog steeds het WWf op mijn blote knieën, voor het tekenen geef ik de speekmedaille aan mijzelf.
Voor diegenen die niet enkel een hart hebben voor mensen, maar ook één voor de natuur: geprint op gerecycleerd papier met inkten op waterbasis.
En voor zij die graag alles weten: de print zelf is A4 formaat, gedrukt op papier formaat A3.
Er zijn slechts 6 exemplaren van op deze aardbol, dus u bent er zeker van dat niet half Vlaanderen deze print in zijn living heeft hangen.

Hoe neem je deel aan de tombola?
1.Schrijf 4 euro over op de rekening van Syrië 12-12.
Dit kan rechtstreeks via mijn actie op de officiële pagina van Syrië 12-12.
Ik ontvang geen geld, jouw gift komt meteen op de juiste plaats terecht.
Op dezelfde pagina van mijn actie kan je zien hoeveel geld we verzameld hebben.
Je kan, als je meer kansen wilt maken, natuurlijk ook meer storten.
Per schijf van 4€ extra, krijg je een extra kans.
2.Stuur de bevestigingsmail (die je zal ontvangen na je betaling) door naar jet_de_freggel@hotmail.com
(of klik op het enveloppe icoon rechts boven).
Om geldig te zijn, moet ik je op 16 mei voor middernacht in mijn mailbox gevonden hebben.
3.Je krijgt ten laatste 17 mei je mail terug waarin staat dat ik de jouwe goed heb ontvangen.
Je krijgt geen nummer: ik ga werken met namen, zodat diegenen die meer storten ook meer kansen hebben om te winnen.
4. Op zondag 18 mei maak ik de winnaar bekend

Aangezien ik nogal goed ben ik het kwijtraken van drukken en de post ook niet helemaal vertrouw, zal ik hem eigenhandig bezorgen aan de gelukkige.

Het doel is om 200€ in te zamelen, dus kom: deel deze actie op uw blog, facebook of twitter, val uw vrienden en familie lastig en help mij om 100 lotjes te verkopen!
(dat laatste is niet enkel voor Syrië, maar ook een beetje voor mijn ego).
Merci!

Ter verduidelijking: de foto's zijn scheef, de print niet!

Flashback!

Dat het al schandalig lang geleden is dat ik nog iets geschreven heb, foei!
Hoe het ondertussen met het dieet is, kan ik jammer genoeg niet zeggen: de weegschaal op het werk is foetsie, dus ik weet zelfs niet eens hoe het momenteel staat met het aantal kilo's.
Mijn kleren laten mij echter wel merken dat er ruimte voor verbetering is, 't is te zeggen: er is een gebrek aan ruimte.

Maar kom: laat mij u even meenemen naar een tijd dat de Sanseveria nog mocht eten en drinken wat ze wou zonder bij te komen én dat de muziek goed was, de feestjes fijn en de verantwoordelijkheden onbestaande: de jaren '90.
Het is de ganse week feest op de radio, want muziek uit uw jeugd, om de één of andere reden kan ik die nog steeds meekwelen tot en met.

Dus ziehier: mijn 5 van de jaren '90, met de nodige uitleg erbij én beeldmateriaal, want geen kat die mij daar nu nog in herkent.

Suds & Soda van dEUS:
Ooit probeerden we om de tekst te achterhalen. In de tijd dat de dieren nog konden praten en ik amper geld had voor cd's, ging dat als volgt: ge neemt het liedje op van de radio met uw cassette (timing was cruciaal!), ge spoelt het 100 keer terug om bij elk stukje op pauze te drukken en te proberen verstaan wat ze zingen.
Echt: wij dachten dat we dat goed konden toen en hoorden ergens in de tekst de zin 'You saw a pie'.

Weak van Skunk Anansie:
De Sanseveria had, zoals elke bakvis, een semi-onbereikbare liefde.
Hij was zoals dat hoorde: iets ouder, rebels, rookte zowat alles én had een lange leren jas.
Om menige fuif stonden wij dit tegen elkaar te zingen, kei diep jom. *roloog*

Shadylane van pavement:
 Mag samen met Ben Folds Five en Fountains of Wayne op een hoopje bij mij: instant meebrullen en goedgezindheid gegarandeerd.
Oh en 'Ocean' van Sebadoh: nog zoiets!

Paparazzi van Xzibbit:
De Sanse en haar vriendinnen mochten pas naar fuiven op hun 16e, zoals het hoort (enfin: soms ook al op ons 15e), maar in de tussentijd moesten wij ons natuurlijk nog zien te amuseren binnen aanvaardbare uren en zonder alcohol.
Dat werd skaten: eerst met vier wieltjes op een rij, nadien op een plank.
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik in beide disciplines redelijk tot zeer slecht was.
Maar schone tijden daar in het skatepark: echt! Van de eerste kus tot de vriendin die haar tanden uitviel!
Dit werd er vaak gedraaid en mag daarom in mijn top 5.

Onkwetsbaarheid is eenzaamheid van Ospord Posse:

Het lief dat mijn puberjaren meemaakte was een grote fan van Osdorp, dus begon ik daar ook naar te luister. Zo gaat dat immers. Het lief is verleden tijd, ik ben hem nog altijd dankbaar dat hij mij niet enkel liet kennis maken met Osdorp Posse, maar vooral met The Doors.

En ook nog:
De jaren '90, waarin mijn haar ging van kort naarlanger met dreadlocks, naar kort gebleekt met zuurstof water, naar lang met dreadlocks...
De jaren waarin ik jeansbroeken droeg met een maat veel kleiner dan mijn huidige leeftijd, ik mijn schoenen om de één of andere reden twee maten te groot kocht, T-shirts uit de zeeman droeg voor kindjes van 5 jaar (én daar nog mee stond ook), de kledingfases hippie & skater doormaakte, de veel te grote broeken van vader sanseveria rond mijn gat droeg, er mos groeide op mijn fietszakken en we in de klas briefjes schreven naar elkaar, wegens het niet hebben van een gsm.

Schone tijden, effenaf. En nu ga ik mijn huis stofzuigen en de zoon van 5 naar zijn speelkameraadje brengen.

Opgepast: impasse in zicht!

Ja lap, dat ging dus wel heel goed vorige week: op vrijdag stond er 78.5kg op de weegschaal, wat 2.5kg minder is dan op maandag.
2,5 kg!!
Uiteraard werd dat uitgebreid gevierd met een avondmaal van koude schotel en twee stekjes friet, rock 'n roll als we zijn.
Daarna volgde het meest vermoeiende maar ook plezantste toneel ooit én een braspartij om 'u' tegen te zeggen.
Met witte wijn, uiteraard, want daar zitten het minste calorieën in.

Op zaterdag was er van een kater geen spoor, maar het lijf liet duidelijk voelen dat ik er niet aan moet denken om in de Moulin Rouge te gaan werken.
Gelukkig was het al snel avond en mochten we onze routine nog eens vijf keer doen, met zo mogelijk nog minder tijd ertussen dan de dag ervoor.
Zondag was dan ook de dag dat ik zo stijf was als een plank, zelfs mijn schouders deden zeer en die moeten niet eens iets presteren!
Om de pijn te verzachten at ik een koffiekoek.
U leest dat goed ja: ik at een koffiekoek.
Eigenlijk at ik er zelfs twee, maar die laatste negeert u maar.

Het schema liet gisteren niet toe dat ik ging lopen, dus dat maken we morgenvroeg goed.
En ook de koolhydraten proberen terug volle bak mijn maag- en darmstelsel te veroveren, maar ik hou het binnen de perken!
Deze morgen stond er alleszins 78 op de teller, wat echt wel meevalt gezien mijn uitspatting van vrijdag.


De ervaringsdeskundige in mijzelf heeft het al door: ik zit terug in mijn maar-ik-ben-toch-al-drie-kilo-kwijt-nu-mag-ik-terug-alles-eten-fase.
Ha!
Niet deze keer!
Ik blijf doorgaan tot niet alleen mijn bh's terug passen (eerste plek die afvalt), maar ik ook terug vlot in mijn broeken kan.
En vlot;, dat is niet zoals vandaag met een rits die om de vijf minuten opengaat omdat de broek eigenlijk te klein is.

Mocht u zin hebben om synchroon gezond te starten: om 6.30u trek ik mijn loopschoenen aan en om 6.35u krijg ik er waarschijnlijk al weer spijt van.
Gelukkig is er muziek in mijn oren met tal van oppeppende (en toepasselijke) deuntjes:

En mijn favoriet, voor wanneer alles tegenzit:

Echt, Franky Van der Elst: gij zijt geweldig!

We zitten met een hongerke

Goed, ik zat maandag dus aan 81 kg, het blijft veel, maar ik vind het al minder erg om neer te typen, aangezien het vandaag al niet meer op de weegschaal stond.
Om te weten hoeveel het dan wel is, moet ge nog maar even lezen: als ik moeite moet doen, dan jullie ook!

Eerst even iets over mijn dieet.
In een ideale wereld zou ik gewoon letten op wat ik eet en langzaamaan afvallen, maar een flashy pakje en jammer genoeg even flashy gelaatskleur zorgen ervoor dat het wat sneller moet gaan.
En hoewel ik weet dat de regel is: ' des te sneller het eraf gaat, des te sneller het erbij komt', ga ik er nog steeds van uit dat ik het deze keer wél kan volhouden. Ahum...
Om te beginnen: ik ben nog geen enkel dieet tegengekomen dat zegt dat je meer brood, aardappelen of pasta moet eten, dus die worden geschrapt de volgende twee weken.
Spijtig genoeg ben ik een broodmens: zes boterhammen binnenmoffelen is geen enkel probleem en mijn portie pasta, dat zijn er eigenlijk drie.
Dat is een beetje afzien, ja, maar de cancan dansen met tien kilo te veel aan uw lijf is dat ook, geloof me vrij.
Ik hou ook nog de twee vastendagen van het 5:2 dieet, dat hielp vooraf en dat zal het nu ook wel doen.
Bovendien ga ik, wanneer ik het lang genoeg volhoud, na een tijdje automatisch minder eten tijdens mijn 'gewone dagen'.
Jammer genoeg volgt er nadien standaard een golf van feesten met veel drank en eten...

Dat is het eetgedeelte: geen koolhydraten en twee dagen van maximum 500 kcal.
Maar er is meer!
Om te beginnen rij ik terug vollenbak met de fiets naar het werk. Ijzertekort zorgde ervoor dat dit er de vorige maand(en) niet inzat, maar ondertussen is het weer helemaal beter: hoera!
Jammer maar helaas, maakt dat niet veel verschil op de weegschaal, ik spreek uit ervaring. Het zorgt er natuurlijk voor dat ze minder snel de hoogte in gaat én dat je conditie beter wordt.
Dus hop: 22km, elke dag, verdeelt over twee ritten.
Wat ik trouwens ook aan het leren ben en wat verschrikkelijk vermoeiend is, is om op een kleiner verzet te fietsen.
Ik trapte nogal groot, ziet u, ik vond dat fijn: dat ging tenminste vooruit en was niet zo vermoeiend.
Maar toen zei de collega die een fietsverleden heeft, dat vrouwen dikke billen krijgen van te zwaar te trappen. Sindsdien hijg ik flux terwijl ik nog maar 20km/u haal, maar kom: dat zal nog wel beteren!
Ik start ook elke ochtend met 30 sit ups en 10 keer pompen. Vrouwenpompen, that is: ik steun op mijn knieën, meer kunnen mijn kwabbelende armen momenteel niet aan.
Verder probeer ik terug 2 à 3 keer per week te gaan joggen ('joggen' is nogal eufemistisch: ik loop traag). Ik installeerde runkeeper op de fairphone voor extra motiverend, maar er is niets motiverend aan een slecht werkende gps ontvangst waardoor je te horen krijgt: "10 minutes, 0.0km" Aaaargh!

That's it.
Een verslag van wat ik dan wel at (denk: weinig, veel eieren en ook veel goesting in meer), volgt nog. Maar eerst het magische getal van de dag.................... 79!
U leest het goed: 2 dagen en evenveel kilo's minder.
Ik weet dat het zo niet zal blijven gaan, maar voor de moment ben ik heel content!
Merci trouwens voor het support en medeleven! Als het streefgewicht bereikt wordt, post ik een foto van de majoretten outfit, of wie weet zelfs een filmke van de cancan!

Mokerslag

Goed, de start is gemaakt.
Het ergste was op de weegschaal staan.
Nee: het ergste was het getal dat op die weegschaal stond.
Ik heb getwijfeld, daar ben ik eerlijk in.
Mijn eerste gedacht was om een foto te laten zien van het lijf in huidige toestand.
Maar dat zou veel te confronterend zijn. Voor mij, welteverstaan.
Want hoewel de wereld volloopt van vrouwen die zichzelf dikker zien dan ze zijn, ben ik het levende bewijs dat het ook anders kan.
Ik schat mijzelf namelijk smaller in dan ik werkelijk ben.
Ik weet natuurlijk zelf ook wel dat die tien kilo die er de voorbije jaren stiekem bijkwamen, niet onzichtbaar zijn. Maar toch, toch valt het in mijn hoofd altijd beter mee dan op foto.
Geen foto dus, maar wel een getal.
Een getal dat ik niet had verwacht: 81.
Ja, ge leest het goed: ik weeg 81 kg.

Ik weet dat het niet veel te veel is voor mijn lengte, maar ze moeten er niet zijn.
Die extra kilo's passen niet in mijn broeken, zo simpel is het.

Natuurlijk weet ik wel dat een crasdieet zowat het slechtste is dat ge kunt doen.
Maar stel: stel dat mijn systeem wel werkt.
Stel dat de kilo's eraf gaan en er ook af blijven.
Stel dat ik de nieuwe dieetgoeroe word: dat mensen binenkort spreken over het Sanseveriaregime.
Hoera!
In het ergste geval staat het Saneveriaregime voor nóg eens 5 kg bijkomen.

Ik zal het deze week te weten komen...