Reizen Sanseveria

Dat het zo lang geleden was dat ze het kroost nog eens had gezien!
En of ze mochten komen logeren zodat ze de dag nadien op tijd iets konden gaan doen.
Aan het woord was de schoonmoeder, die naast ons woont en de kinders dus elke dag ziet.
Maar soit, een avond en een dag kinderloos: de Sanseveria zag er de mogelijkheden wel van in.
Het zou een dagje winkelen worden in Antwerpen, helemaal alleen, dus ook helemaal mijn goesting. Ik kan u zelfs niet meer zeggen hoe lang dat al geleden is.

De Sanseveria maakte een planning op, boekte een hotel na haar aanbevelingen en riep uw hulp in om een goed eetadres te weten te komen.
Ik was van plan om met de trein te gaan en ginder een fiets te huren, maar dat was buiten de Gilbert gerekend.
En zo geschiedde dat ik dinsdagavond zo op mijn fiets sprong om richting Antwerpen te fietsen.

De koersbroek: het is mottig, het kost veel geld, maar het is een gerief!
Zeker wanneer er tegen een niet-toeristisch tempo gefietst wordt.
Het is duidelijk: de Gilbert is een getrainde triatleet, ik ben dat niet!

Toen we na 2.5u aankwamen bij ons hotel, had ik eigenlijk al niks anders willen doen dan dood neervallen op bed, maar mijn maag grolde zo hard dat de rest van de slaapzaal er waarschijnlijk van had wakker gelegen.

Vlug de douche in en dan terug op de fiets, deze keer zonder koersbroek, om eten te gaan zoeken.
Zij stelde een Italiaan voor, niet direct waar ik goesting in had, maar het was vlakbij.
En laat 'vlakbij' nu net het toverwoord van de avond geweest zijn.
Bovendien zat Pieter Embrechts daar op het terras. Bonus!
Het mag trouwens gezegd: heerlijk gegeten.

Niks zo goed als de ziel uit uw lijf trappen voor een goede nachtrust: ik heb 's nachts geen enkele trein voorbij horen rijden, ook al passeerden ze op 10 meter van ons bed.
Het ontbijt was ook erg goed, enkel de innerlijke pyromaan van de Gilbert kwam even naar boven.

Met een gevulde maag hopste de Sanseveria terug op haar fiets richting den T2, alwaar het 50% korting was.
Feest!
Ondertussen begon het ook te gieten.
Nog meer feest!
Niks kon mij echter tegenhouden om mijn fietszakken vol te proppen: een lange rok, een kleedje, een vestje, 2 bloezen en een jeansbroek.
Die jeansbroek is nieuw, ik beken.
Ze is wel ecologisch verantwoord en bovendien: ze was nodig!
Ik heb namelijk mijn kleerkast uitgemest en ben realistisch geweest.
De broeken waar ik in het zesde middelbaar (voordat er kinders langs mijn bekken waren gepasseerd) nét inpaste, daar geraak ik nooitvanzeleven nog terug in.


Vrolijk plonste ik van winkel na winkel, er met de minuut marginaler uitziend, wegens compleet doorweekt.
Tegen een uur of 3 had de Gilbert gedaan met vergaderen en was ik veranderd in een verzopen waterkieken.
Gelukkig dat de NMBS zo tof is om voor 5e extra uw fiets mee te vervoeren.
Ook gelukkig dat ik zo veel gekocht had, want nu kon ik tenminste droge kleren aandoen.