Voor

ziet het er zo ongeveer uit:

De kasten kregen we bij onze tweedehands keuken, samen met een tafel en stoelen die ik bij een tante ruilde voor haar badkamer, beste deal ooit!
Maar nu komt er iets anders.
'Nu' is trouwens een relatief begrip.
'Nu' moet onze schrijnwerker eerst zijn prijs nog maken.
'Nu' moet hij vooral ook zien of alles wat de Sanseveria wou wel haalbaar is.
'Nu' moet de Gilbert weer efkens bekomen van al mijn ideeën.

'Nu' moeten we nog fineer gaan kiezen, want de Sanseveria wou geen laminaatachtig gedoe tegen haar muur.

De schrijnwerker heeft hier zo'n drie uur gezeten en ik zag de mens bijna grijzer worden met de minuut.
Maar als het af is, dan gaat het schoon zijn, echt!

De meest gelezen opmerking was: meer open ruimtes.
Ik snap dat, ik vind dat ook schoon, maar ik wil ook dat er momenten kunnen zijn dat de kast een wand is en geen kast, als dat een beetje logisch klinkt.

Dus werd er nogmaals getekend en kwam ik uit bij een aantal kastjes die ofwel dicht zijn, ofwel helemaal open (waarvan de deur verdwijnt in de kast zelf) als ik het wil.
Zo kan ik spelen met de open ruimtes als ik daar goesting in heb.

Open:

 
 Dicht:

De ruimte voor het hout blijft steeds open, zoals op de onderste foto dus, maar ik had geen goesting om ze allebei nog aan te passen. Ah nee: ik heb al drie uur niet meer gegeten, hoog tijd voor een boke!
Er zit ook een specialleke bij, met dank aan Vee, maar dat laat ik nog wel zien als ze staat.
Later dus, niet nu.