De sanseveria weegt af

Nee, niet haar porties, hoewel dat geen slechte zaak zou zijn, maar haar vakantiehuis voor de volgende jaren.
Het gezin Sanseveria gaat namelijk voor de eerste keer écht samen op vakantie, de volledige week zelfs.
Dat hebben de Gilbert en ik zelfs nog nooit gedaan.
Verder dan een citytripke Barcelona zijn we nooit geraakt en het langste was een dag of 5 Werchter, daarna besloten we een huis te bouwen en werd ik zwanger.
Maar nu, nu gaan we op reis!

De Sanseveria haalde al haar schone herinneringen aan de campingkar boven en de Gilbert luisterde en ging zowaar overstag.
Er werd naarstig gezocht en plausibele kandidaten werden opgelijst.
De Gilbert en ik, wij hadden elk zo onze punten waar we op zouden letten. Hij op de stevigheid van het bakske en ik zou de esthetische kant voor mij nemen (lees: ik wou schone gordijntjes).

Er waren twee grote kanshebbers en de Sanseveria maakte een lijstje met pro en contra.
De eerste, dat was liefde, daar zag ik mij zelfs in wonen, zo schoon!
Ok, het bakske had geen rem en er kon niks extra bij, maar het was schoon, zo schoon!
De tweede, dat was degelijkheid en in orde, maar bovenal: lelijk.
De Gilbert zei nadien zelfs tegen mij: "Ze is écht wel mottig, niet?"
Ik zweeg uit angst dat mijn avondeten eruit zou komen wanneer ik mijn mond opende.
Ik hoor u nu al denken: "Wat is het probleem? Kies dan die schone?!"
Het probleem was, dat de 'degelijke', in prijs verlaagd was, gelukkig genoeg nog iets boven wat we eraan wilde geven.
Maar tot overmaat van ramp, vonden die mensen ons zo sympathiek dat ze er ter plekke nog een pak afdeden.
En alsof het allemaal niet erg genoeg was, stuurden ze nadien nog een berichtje dat we hun keukentje er ook nog bijkregen!
Oh, wat een gruwelijke speling van het lot!
Naarstig gingen we thuis op zoek: andere tentdoeken of een rem en een nieuwe as onder het bakske.

Ik ben een weekje computerloos geweest en ondertussen staat er iets op onze oprit.
Ik laat u even raden wat.