The wedding - an outfitpost

Ahja, want trouwen in Engeland, dat is niet hetzelfde al trouwen in la Belgique.
Dat is, als het volgens de traditie gebeurt, protocol volgen en laat den Eugène nu net gezegend zijn met een schoonvader die daar belang aan hecht.

Wat houdt dat zoal in?
Wel, om te beginnen dat zowel den Eugène als de Gilbert en zijn andere broer (de Prosper), hun vader, schoonvader én de zoon hetzelfde kostuum aan moesten doen.
Een lelijk kostuum, met pitteleerjas, stoeferke en parelmoeren gilet.
Ook wel een grappig kostuum, want bij de eerste pasbeurt waren alle broeken te kort.
En het mag gezegd: de kostuums an sich waren mottig, maar de Glbert stond er nog wel mee. De zoon trouwens ook, ons moeder begon er prompt bij te snotteren.

Dat wilt ook zeggen dat er hoeden zijn, of tenminste: diadeems met iets hoedachtig op en dan vooral voor de 'oudere' vrouwen, vanaf een jaar of 40.
De 'jongere' meisjes, die dragen 'fascinators'. Ook iets diadeemachtig, maar dan met wat tule en veertjes of een bloem.
De Sanseveria was uitermate in haar nopjes: erover kunnen gaan zonder dat iemand het abnormaal zou vinden, love it!
Al van in het begin stond mijn besluit vast: ik wou kussende duiven en pauwenveren.
De duiven vond ik in de kerstafdeling van het Serreke en werden blauw geverfd, de pluimen vond ik in de tuin van een collega.

Ik droeg mijn droomschoenen en om dat te compenseren: een kleed van 2 euro dat ik voorzag van een gigantische rugdecolleté.
Toegegeven, er zijn nog veel schonere foto's van, maar ik weet niet of ik daar klaar voor ben, om met gezicht en al op de foto te staan.

De rest zal voor een volgende keer zijn: ik heb nog last van het uurverschil.
Slaapwel!