Ik zal nog eens experimenteel doen!

Na deze poging stortte ik mij verwoed in het planten van niet alledaagse vruchten.
Zo frommelde ik wat citroenpitten in een potje en mochten er gojibessen* in de kweekkast.
Het is perfect normaal dat ge dat niet kent: ik kende dat ook niet, tot ik besloot om eens zot te doen op de markt en niet enkel een notenmengeling en dadels mee te nemen.

Goed, de bessen werden in de kweekkast gestoken, samen met wat dadelpitten en zonnebloemen.
Die dadels: dat was niks, geen één kwam er uit, de zonnebloemen wel en ook - wonder boven wonder- kwam er iets piepen op de plaats waar ik de bessen had geplant.

Na een week of twee verhuisde ik ze naar een groter potje, en ineens begonnen ze supersnel te groeien!
Likkebaardend zag ik mijzelf al bessen plukken, want dat groeide echt als kool!
Zo snel had ik geen resultaat verwacht, ik voelde mij al supertuinier!

Moet er nog gras zijn?

* Heerlijk bij yoghurt of in koekjes en havermoutrepen.

Wat wij hier zeggen bij te veel 'willetjes'

Zucht.

Herinnert u zich deze post nog?
Wel, er werd wat geswitcht tussen de teams bij ons op school.
U mag drie keer raden met wie ik volgend jaar nauwer ga samenwerken.

En dan nu: chocolade!

The wedding - an outfitpost

Ahja, want trouwen in Engeland, dat is niet hetzelfde al trouwen in la Belgique.
Dat is, als het volgens de traditie gebeurt, protocol volgen en laat den Eugène nu net gezegend zijn met een schoonvader die daar belang aan hecht.

Wat houdt dat zoal in?
Wel, om te beginnen dat zowel den Eugène als de Gilbert en zijn andere broer (de Prosper), hun vader, schoonvader én de zoon hetzelfde kostuum aan moesten doen.
Een lelijk kostuum, met pitteleerjas, stoeferke en parelmoeren gilet.
Ook wel een grappig kostuum, want bij de eerste pasbeurt waren alle broeken te kort.
En het mag gezegd: de kostuums an sich waren mottig, maar de Glbert stond er nog wel mee. De zoon trouwens ook, ons moeder begon er prompt bij te snotteren.

Dat wilt ook zeggen dat er hoeden zijn, of tenminste: diadeems met iets hoedachtig op en dan vooral voor de 'oudere' vrouwen, vanaf een jaar of 40.
De 'jongere' meisjes, die dragen 'fascinators'. Ook iets diadeemachtig, maar dan met wat tule en veertjes of een bloem.
De Sanseveria was uitermate in haar nopjes: erover kunnen gaan zonder dat iemand het abnormaal zou vinden, love it!
Al van in het begin stond mijn besluit vast: ik wou kussende duiven en pauwenveren.
De duiven vond ik in de kerstafdeling van het Serreke en werden blauw geverfd, de pluimen vond ik in de tuin van een collega.

Ik droeg mijn droomschoenen en om dat te compenseren: een kleed van 2 euro dat ik voorzag van een gigantische rugdecolleté.
Toegegeven, er zijn nog veel schonere foto's van, maar ik weet niet of ik daar klaar voor ben, om met gezicht en al op de foto te staan.

De rest zal voor een volgende keer zijn: ik heb nog last van het uurverschil.
Slaapwel!

Wuttel! [wữttel]

(de(m.))
1 (-s of -en) onderste, niet-geleed gedeelte van gewassen waardoor water en voedsel uit de voedingsbodem worden gezogen en waarmee gewassen bevestigd zijn
2 (-s of -en) Kempisch dialectwoord om een persoon te beschrijven die niet steeds even slim handelt: da is nogal ne wuttel!
3 (-s of -en) dat wat mij daarstraks half hysterisch naar de Gilbert deed lopen uit vreugde

Tijdens de boekenvoorstelleing van 'Groeten uit Transitië' kwam er allerlei volk langs.
De meest memorabele mens kan niet anders geweest zijn dan Steven van 'Mier', met een enthousiasme dat aanleunde tegen waanzin en een beweeglijkheid die ongezien was. Hij ratelde over huizen met de vier elementen in, zodat er leven kon zijn en nog allemaal dingen. Heel zijn uitleg heb ik niet onthouden, maar dit wel: "...en dan groeien er ananassen!"

Uw eigen ananas, dat is toch eens iets anders dan een olijfboom en nog helemaal niet zo populair: een ideaal project leek mij!
In het boek stond er niet zo veel over, maar gelukkig hebben ze in de Kempen ook internet.
Dat leverde mij zo'n drie verschillende plantwijzen op, 'koop een ananasplant' niet meegerekend, uiteraard.

De eerste luidde: snijdt de top eraf en plant hem.
Hieronder ziet u een foto van een tijdje geleden. Ondertussen ligt de plant op de mesthoop wegens -euhm- dood. Het was waarschijnlijk ook niet het beste idee om daar gewone zwarte zand voor te gebruiken, maar het onkruid lijkt daar geen last van te hebben.

De tweede: draai de stekels uit de ananas en zet ze in een glas met water tot er wortels aan komen.
Ik wacht al zo'n drie weken. Wortels zie ik nog niet, maar volgens mij begint hij wel te schimmelen en zo fris als op deze foto is hij nu ook niet meer.

And last but not least: nummer drie.
Het prijsbeest van de methodes, natuurlijk, dat zou hier anders nogal een anticlimax geweest zijn!
Ook hierbij moet je de stekels uitdraaien, maar je plant ze in een klein potje met aarde. Na een paar weken zijn er normaal gezien wortels en kan je het overplanten in een grotere pot.

Hier komt de clou van de titel! De plant stond er al een tijd en begon er minder gezond uit te zien. Ik besloot hem eruit te halen, want ik ging er vanuit dat hij dood was.
Maar nee: het dutske had gewoon te weinig plaats en vele wortels lachten mij toe!
Hij kreeg onmiddellijk een groter verblijf en binnen twee jaar hoop ik mijn eigen ananas te kunnen eten, feest!
Wat wel een anticlimax is: ik heb er geen foto van, maar op tijd en stond informeer ik u over mijn experiment, beloofd.

Het is er de tijd van't jaar voor!

Ik had een favoriet aspergerecept, maar de rest van het huishouden houdt niet zo van risotto.
Het volgende vonden de slahatende kleuters ook maar niks, maar dit kan ik tenminste in één portie maken en dat is minder erg dan dat ik 3/4e van de pan risotto binnenwerk.

Het is zo mogelijk nog simpeler en het smaakt heerlijk!

Wat heb je nodig?
- Rucola
- Schimmelkaas (ik gebruikte Deense Blauwe, maar een andere gaat ook)
- Asperges
- Een ei

Hoe maak je het?
- Kook de asperges beetgaar en laat ze een beetje afkoelen.
- Schik ondertussen de rucola op een bord en leg de asperges erop
- Maak een roerei en voeg helemaal op het einde de kaas toe, zodat hij in het ei smelt.
- Leg jet ei bovenop de asperges
- Eet, geniet en vraag u ook af hoe het kan dat je niet eerder op zoiets simpel kwam!

Groeten uit Transitië: een boekbespreking

Het is niet dat ik lees op een AVI 1 niveau of dat het niet interessant was, dat het zo lang duurde voor ik erover schreef, integendeel!
Maar er was zoveel dat ik erover wou zeggen en al evenveel dat ik wou testen, dat ik er gewoon nog niet toe kwam!
U kent dat wel: van uitstel & afstel, daarom ga ik hier gewoon op regelmatige basis iets tussen zwieren uit het boek.
Want dat is eigenlijk ook transitie: geen apart gegeven, maar iets dat verweven is in ons denken en doen.

Vandaag nog even geen experimenten, maar ongegeneerde reclame, zonder vergoeding!
Of 't is te zeggen: zonder financiële vergoeding, want zelden las ik een schoner dankwoord dan hier!

Kom vooral niet af met: 'ik lees niet graag grote stukken ineens' of 'als ik graag een betweterig vingertje zou zien, ging ik wel terug naar school'.
Het boek bestaat uit verschillende korte stukjes. Lang genoeg om informatief te zijn, kort genoeg om niet te gaan vervelen en altijd met wel ergens een kwinkslag. Het is niet omdat we de ecologische toer opgaan dat we niet meer mogen lachen, hé meneer?!
Bovendien is het niet opgevat als een ellenlange preek aan zij-die-niet-genoeg doen, maar staan er voor iedereen wel wat haalbaars in.

En natuurlijk: een speekmedaille voor uzelf, elke keer als ge iets leest wat ge al toepast!

Zo wordt hier in huis nooit flessenwater gedronken en ook op een ander prefereer ik pidpa en tòch betrap ik mij erop dat ik dat altijd, haast verontschuldigend, vermeld wanneer er bezoek is.
Het feit dat er nooit iets van frisdrank in huis is en dat het daarom ofwel water ofwel alcohol of melk is, zit daar misschien ook wel voor iets tussen.
Ook begrijpelijk dat niet iedereen kraanvocht drinkt. In mijn studententijd dronk ik enkel uit de kraan wanneer de nadorst groot was en het budget op. Antwerps kraantjeswater: het is niet alles.

En voor de jonge moeders onder u: er is niks mooier dan een wasdraad vol pas gewassen luiers. Echt!
Tegenwoordig staar ik niet meer vol liefde naar mijn wasdraad, maar toen wel.
En ok: met uw handen kaka pampers van drie dagen oud uit de luieremmer halen is niet altijd fijn, maar de kinders die voor hun twee jaar dag én nacht droog zijn, compenseren dat!

Nu we trouwens toch over kaka bezig zijn: het meest besproken onderdeel is waarschijnlijk het composttoilet.
Flitsen uit het verleden kwamen mij tegemoet toen ik dit las.
Uit de tijd dat moemoe mij aanmaande om voorzichtig te zijn als ik naar het toilet ging, dat ik er niet in zou vallen. Toen wij geregeld op een plank met gat gingen zitten en nadien steeds keken in die put.
En waar vava inderdaad af en toe wat van de put in den hof deed.
Ondertussen is er van de plank al lang geen sprake meer, van vava jammer genoeg ook niet. Hij had begot met veel plezier in het boek gelezen, veel commentaar gehad waarschijnlijk ook.

Hier thuis is er nooit een plank geweest, al werd er, nog voor wij hier woonden, wel geregeld van vloeibare bemesting gedaan in den hof tijdens het bouwen.
Wat we wel hebben, is een spaarknop en een regenput waaruit we water halen om het toilet te spoelen.
Maar zelfs dan nog gebruikt zo'n toilet enorm veel water.
Wat ik nu ga zeggen, degouteert u misschien, maar hey: it's a way of living!
Ten huize Sanseveria wordt immers niet altijd doorgetrokken na elke toiletbeurt.
Niet dat er een hele dag wordt opgespaard, maar toch.
Zeker tijdens de ochtendspits: 4 plasjes (of meer) en één keer doortrekken.
Misschien wat raar in het begin, maar het went.
Natuurlijk moet u er niet aan beginnen wanneer het familiefeest is in huis, maar op doordeweekse dagen zonder bezoek dat je nog graag terugziet later: waarom niet?
En daarom sluit ik deze eerste post graag af met een Philleke dat alles samenvat: