12.

12 per uur, that is.
Dat was ongeveer mijn gemiddelde snelheid deze avond.
Geen topper (normaal rijdt ik meer dan het omgekeerde), maar toch nog sneller dan de meeste auto's die ik passeerde.

Het begon deze ochtend nochtans veel belovend: eens de weg-tussen-de-weides uit, waren de fietspaden zelfs helemaal open! Tot aan het volgende dorp, tenminste, daar waren ze weer helemaal dicht.
Het werd een klein beetje spannend toen de Sanseveria een perfecte '180' deed, waarna ze wijselijk besloot om even naast de fiets te stappen.

's Avonds na wat getwijfel en minstens drie ik-zal-u-wel-naar-huis-doen-aanbiedingen besloot ik toch door te zetten.
Het niet snoepen voornemen is al naar de knoppen, maar het fietsen, dat zal ik volhouden!
Zels als ik daarvoor moet buitenkomen gehuld in fluovest en helm die ik leende van een collega: altijd handig als ge tegen de grond smakt, zo zien de auto's wat ze moeten ontwijken.

Ik heb ondertussen ontdekt dat ik fietsen in (platgereden) sneeuw al even stresserend vind als autorijden in de sneeuw.
Maar met autorijden verlies ik geen calorieën en ook niet zoveel angstzweet.
Dus morgen: opnieuw!
En om af te sluiten in schoonheid: rendieren in de sneeuw, gemaakt door de makkers van de klas, met dank aan pinterest voor de inspiratie.