Want some?

Moest u het nog niet gemerkt hebben: het is buiten nogal aan de frisse kant.
Daarom dat ik voor Greetje wanten wou maken als kerstcadeau.
Greetje is buiten koukleum ook retroliefhebster, een combinatie van fleece met een schoon retrostofke leek mij dan ook ideaal!
Op kerstavond begon ik eraan.
Want zo'n paar wantjes, dat is toch op 1-2-3 klaar!?

Even tussendoor:
Mensen die verwachten hier een nuttige handleiding te vinden: klik weg en zoek verder, ge gaat hier niks mee kunnen aanvangen!
Voor diegenen die, net als mij, bij bijna alles denken 'pffft, zo moeilijk kan dat toch niet zijn', lees maar verder en ontdek wat ge allemaal kunt mispeuteren!

Wanten dus.
Ik had Greetje haar hand overgetekend en de binnen- en buitenkant na het stikken aan elkaar vastgemaakt.

Dat zag er nog redelijk uit....

Voor de afwerking aan de onderkant , dacht ik aan een biaiske.

Ik had pas biaislint gekocht en wou het wel eens uitproberen.

Nu niet meer!

Wat een gesmos en een gepruts is me dat!
Ok, blijkbaar had ik eerst hier moeten kijken hoe het werkt, maar ik ben nogal van het principe 'trial & error'.
Het was veel te smal en het gelijktijdig stikken van de voor- en achterkant, is net zo onmogelijk als het eten van één pimscakeje en dan de doos terug zetten.
In de ijdele hoop dat het aan de fleece voering lag, knipte ik deze wat korter, zodat enkel het buitenste stofke omringd moest worden met biais, maar helaas...
In close-up ziet de onderkant er zo uit:

U ziet van links naar rechts: een heerlijk warm fleeceke, een stiksel zonder biais ertussen, een -schandalig!- rafelende stofrand en een weerspanning biaislint.
Bovendien bleek na een eerste passessie dat de beweegbaarheid van de duim zo goed als niks is.
Voer voor de vuilbak!
Gelukkig heb ik zo nog vrij veel stof liggen, anders zou het helemaal zonde geweest zijn!

En ondertussen heeft Greetje nog altijd koude handen...