donderdag 5 maart 2015

Skifahren mit dem Okra, dag 2

 Dag twee, waarop ik toch wel wéér niet te laat was voor de ochtendgymnastiek zekers!
Eveneens de dag waarop we ontdekten dan de Schorsch een Duitser was, met gelukkig een uitgebreide kennis van het Nederlands.

Ik verdenk hem er trouwens van om het liefste de beginners te nemen, zodat hij tijdens het uitleggen een sigaartje kan opsteken.
Echt, de Schorsch: ik ben daar fan van en dat zeg ik niet alleen omdat die mens na het eerste voorval niet eens met mijn gat lachte!

Om te beginnen, was hij soms nogal knorrig, maar dan wel plezant knorrig.
Hij startte op dag twee door te zeggen dat 85% van de mensen die daar naar beneden kwamen, niet konden skieën.
"Ze pakken het niet serieus, ze doen maar iets!
Levensgevaarlijk is dat!
Skiën, daar moet ge bij nadenken, ge moet discipline hebben!
Discipline maakt goede skiërs!"
(ik had toen bijna geantwoord met: 'jaja, und arbeit macht frei". Chance dat ik mijn woorden nog kon inslikken.
Op zo'n momenten keken de groepsgenootjes elkaar aan en grinnikten we: ''t is nen échte Duitser.'

Maar de Schors was niet enkel knorrig, hij was ook begripvol. Hij stond erop dat de twee bangste wezels naast hem in de lift kwamen zitten en had eindeloos veel geduld met zijn leerlingen!
Dus zoefde iedereen vrolijk en blij de piste af.
Ik niet, ik ben een bomma op latten.
Maar ik was wel vrolijk en blij!
Ik kon een lift nemen (stoel én anker), kon op skilatten stappen zonder het ravijn in te sukkelen, kon op een helling staan zonder weg te glijden (en zonder stokken!) en ik maakte bochten.
Niet geheel volgens de regels van de Schorsch, maar goed genoeg om ongeleide projectielen (aka kleine kinders en zichzelf overschattende skiërs) te ontwijken.
Hoera!


Wij zijn bijwijlen nogal enthousiast.
Een vuurtoren heeft nooit verlof!

Na het skiën trokken we naar het zwembad, alwaar ik uitschoof.
Enfin: gedeeltelijk uitschoof.
Heel mijn voet ging naar voor, buiten de tweede teen, die ging de compleet andere kant uit.
Als een grietje dat bloeddruppeltjes achterliet in plaats van broodkruimeltjes, zocht ik mijn weg naar de EHBO, alwaar ik de jongeman gerust stelde dat ik de plakkers er zélf wel zou opplakken.
Eens terug in het huisje, legde de Gilbert er liefdevol ijs op en keek iedereen vol walging hoe dik en blauw een teen kan worden op een half uur.
Ik heb mottige voeten, dus ik ga er geen foto van laten zien, maar u mag mij gerust geloven als ik zeg dat het verre van appetijtelijk was.

Woehoew!!
Een cliffhanger!
Is de teen niet gebroken?
Zal de Sanseveria morgen nog kunnen skiën?
En zal de naad van de skibroek het drie dagen volhouden?

U leest het morgen, in een nieuwe 'Skifahren mit dem Okra'!

17 opmerkingen:

  1. Ze gaan het sprookje van sneeuwwitje aanpassen : ik wil een meisje met een huid zo wit als de sneeuw en met lippen zo rood als de sanse haar skipak

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb zojuist mijn buur op de muur doen kloppen omdat ik om middernacht keiluid ben beginnen lachen met die "een vuurtoren heeft nooit verlof" :-)
    Die Skifahren-reeks mag wat mij betreft nog wel even blijven duren ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. volgens mij waart gij écht het "flèbbeke" van de Schorsch...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Did it again, lezen op mn werk :D Kijk al uit naar het volgende deel!
    Ma serieus, skiën is big fun! Beetje oefenen, volgend jaar terug, en hup, ge zijt weg!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Bwo, blauw klinkt goed... gebroken is zwart ;).
    Maar niettemin... wat kunt gij zalig schrijven!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. :-) Al hoop ik wel op goed nieuws voor je teen, want dat klinkt pijnlijk ...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ook al zou je teen gebroken zijn...dat voel je niet in een skibot! Zeker weten! Duhuuuuuus.... geen klaagblog morgen! Haha nu heb ik je liggen!;-)
    Ik weet nu ook al hoe je laatste blogbericht gaat eindigen.... vanaf nu gaan jullie elke winter op wintersport... want bergen en sneeuw en zon (dat vooral ...zon!) doen je nu al snakken naar een volgende keer. Om nog maar te zwijgen van het zalige gevoel wanneer je van de bergen naar beneden glijdt... Trouwens die vuurtorenbroek, die gaat jaren mee!!! En....zoon en dochter hebben ook genoten! Da's wel helemaal duidelijk... En je gaat toch niet onderdoen voor je kroost zeker! Hoe zit het eigenlijk met de "betere helft"? Is die een volleerd skiër want die komt niet in je verhaal voor?
    Allé durf nu nog maar es vertellen dat je het niet leuk gevonden hebt!
    Fijn lenteweekend in ieder geval!

    PS... Heb je me al horen grinniken? Je verhaal is echt hilarisch!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Heerlijk! Ik keek al uit naar je verslag van dag twee. En nu fris en monter uitkijken naar je verslag van dag 3!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Proest! Ooo sorry, maar die broek! Die vuurtoren-quote! Waar haalt ge ze/het? Hoe dan ook, ik vond u zondag heel stijlvol en was kei jaloers op uw rokske ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Kei jaloers he, zondag bij het fotohokje van Fashion Revolution. Dat was ik dus heh, je weet wel ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  12. "Ik laat hier geen foto van mijn voeten zien!" Maar zonder enig spoor van gène stuurt ge die naar mij door!

    BeantwoordenVerwijderen