Uiteindelijk is het een nuloperatie

Het begon vorige week, meer bepaald vrijdagavond.
We gingen op weekend en 'weekend' gaat samen met veel eten en drinken en niet al te veel beweging.
Het zag er dan ook niet goed uit, aangezien ik nog 4,5kg verwijderd was van mijn eindgewicht én het vrijdag de finale weging was.

'Dan eet ik een hele week enkel fruit en groenten', nam ik mezelf voor. Goed wetende dat het niet ideaal was, maar anders kwam ik zelfs niet in de buurt van mijn streefgewicht.
Ik legde het plan voor aan een collega met hetzelfde probleem.
Terwijl we samen op een babyborrel waren.
Vlak voordat we een stuk citroencake in onze kas speelden.
De toon was gezet voor de rest van de week.

Om toch een beetje aan damage control te doen, besloot ik dat iedereen die op vrijdag een badge for life droeg, een kilo van zijn eindgewicht mocht trekken.
Een bedanktactie voor onszelf eigenlijk, voor het (te) vele eten.
De actie werd geregistreerd en als 'besloten' gemarkeerd, kwestie dat niet iedereen ineens op onze weegschaal zou komen staan.

De week ging verder en er werd gegeten: kerstviering, kerststallentocht,...
Natuurlijk werd er fruit gegeten en groentes, maar ook pizza, chocolade, speculaas, guimauves, cake, chocomelk en zoveel ander lekkers.
En toen was het donderdag.
De Gilbert en ik hadden net kebab gegeten: groot, vegi, met fetakaas en looksaus.
Ik zeg u: er is niks beters!
En toen ging mijn telefoon.
Ze zei dat het Evelyne was, van Café Corsari.
Dat ze onze actie wel tof vonden.
En dat ze wilden filmen op onze school.
En of we 's avonds in de studio wilden komen vertellen.
En of ze ineens mijn gegevens aan de madammen van radio 2 mocht geven.

Mijn eerste gedacht was: 'kak, ik heb juist een grote kebab op!'
Mijn tweede gedacht was: 'wat moet ik aandoen?'

De volgende avond trokken we met 13 naar Antwerpen, in het schoolbusje.
De collega's moesten buiten blijven staan, maar hadden geregeld gekregen dat ze de hele avond gratis drank kregen en bovendien waren ze constant (maar echt: constant) in beeld.
Ik dank de schminkster van dienst en het figuurcorrigerend ondergoed.
Zo'n camera doet er immers 4kg bij en laat dat nu net zijn wat ik kwijt was...

Voor diegenen die het niet gezien hebben, maar wel mijn zoetgevooisde (ahum) stem willen horen: klik hier, ik zit ongeveer in de helft.
Voor bij wie de link niet werkt: je googelt 'madammen radio 2', dan klik je op 'herbeluister' en dan gaat er automatisch een kader open en begint de uitzending te lopen.
Onderaan kan je schuiven tot een punt dat je wilt horen.
In de printscreen hieronder zie je hoe het er ongeveer moet uitzien. Het blauwe balkje staat, op een minuut of twee na, juist.

En voor het vestimentaire gedeelte: 's avonds werd het dit kleedje.