Peuter in acryl

Met dank aan 'Mia & den Boni' voor de schone kleren.

Ik trek met man en kroost naar de noorderburen tot vrijdag.
Geniet van jullie weekend of vakantie!*

Alle ironie op een stokje

* Kotsmisselijk in de auto zitten met 'I feel better' van Gotye op de radio
* In de auto zitten na mijn gepreek, ter mijner verdediging: mijn lijf kon echt geen 22km fietsen
* Al 4 avonden zitten prutsen aan het kleedje dat op 5 minuten klaar ging zijn
* Een midweek dagelijks zwemmen in het vooruitzicht zonder nieuw badpak
* Een kapotte kodak, twee dagen voor we op vakantie vertrekken
* Een uur langer kunnen slapen met twee kinders in huis die geen besef hebben van wintertijd

Maar geen gezeur, het is vakantie (voor mij toch en hopelijk voor u ook een beetje) en met de tropische temperaturen van de laatste dagen, vond ik dit wel passen:

Aer mea arena est

Ge moogt de titel gerust googelen, sterker nog, ik zal u helpen: hierzie!
De kans is reëel dat het fout is, maar kom, ik denk niet dat Bart de Wever meeleest, dus ik trek er mij niks van aan.
Eigenlijk was ik op zoek naar het Latijnse woord voor 'preek'.
Het is zondag, een preek mag vandaag wel, dacht ik bij mezelf.
En hoewel ik echt niet de zaag wil zijn, ga ik het toch doen!
Want het ergert mij!
Week na week!
Mateloos!

U weet ondertussen misschien al wel dat ik in een boerengat woon.
Gelukkig is er in dat boerengat ook een winkel, één die zelfs op zondagvoormiddag open is, hoezee!
Een winkel met een gigantische parking, want om de één of andere reden, denken de mensen dat ze alleen met de auto hun sandwiches kunnen gaan kopen.

Ik heb het dan niet over diegenen die 5km verder wonen, het is zondag voor iedereen.
Ook alleenstaande moeders met een koter of vier, zeker als het regent.
En de schotels voor uw familiefeest kunt ge maar moeilijk in uw fietszakken proppen, alle begrip.
Maar diegenen die in een straal van minder dan een km wonen, ja, sommigen zelfs op nog geen 500m: vinden jullie dat nu niet een beetje marginaal om met de auto uw boodschapkes te doen?
Is dat het voorbeeld voor de kleine op uw achterbank?

"Ja jongen, als ge een paar pistolekes nodig hebt, dan springt ge in uwen auto en ge rijdt naar de spar. Neenee, we gaan niet met de fiets, hoewel het zalig weer is buiten, achter glas is het ook gezellig warm zalle. Nejet, ge moet gene jas aandoen, ik zorg er wel voor dat ge amper buitenlucht te voelen krijgt!
Kom, vlug, anders zijn de goei plekskes bezet en moeten we aan den overkant van't straat parkeren!"

Sommige mensen zien de fiets of zelfs hun eigen voeten als een noodoplossing.
Ik pretendeer ook niet heilig te zijn.
Ik ga ook niet zo vaak werken met de fiets als ik eigenlijk zou willen (maar carpool dan wel), maar ik zou wél graag mijn kinderen later recht in de ogen kunnen kijken en zeggen dat mama haar best heeft gedaan om het milieu een beetje te sparen voor hen, op haar eigen manier.
Want het verandert misschien niet veel, maar het is erger om het niet te doen!

Mochten er mensen zich persoonlijk aangesproken voelen door deze post: het is niet mijn bedoeling om iemand met de vinger te wijzen, maar neem volgende week toch maar de fiets!
En ga nu allen heen in vrede.

Waarom er troetelbeertjes aan mijn voeten liggen

U hebt het misschien al gemerkt: het wordt frisser buiten.
Overdreven erg vind ik dat niet en zeker niet 's nachts.
Want hoewel deze zomer bezwaarlijk 'zomer' genoemd kon worden, kan ons zomerdekbed ook maar bezwaarlijk als 'zomerdekbed' bestempeld worden.
Eindelijk terug blij zijn dat ge een lekker warm deken rond u kunt wikkelen, heerlijk!
En hoewel ge in het donker toch niet ziet waaronder ge slaapt, hebt ge toch het liefste ne schone overtrek.

Zoals waarschijnlijk half België rijden wij daarvoor naar 'den Ikea', waar het aanbod groot is, de motiefkes tof en de prijzen redelijk.

Maar dan stel ik mijzelf de vraag.
Ikea, dat is toch Zweeds?
Zweden, daar is het toch nog frisser dan hier?
Zweedse mensen, dat zijn toch niet allemaal kabouterkes?
Waarom maken die dan geen extra flapke onderaan hun overtrekken?!

En daarom ligt er aan mijn voeten nog een fleeceke, met troetelbeertjes erop, want in het donker ziet ge toch niet waaronder ge slaapt.

Ahja, zijn er nog mensen die de 'smörboll' in huis hebben? ;-)

Zalige zondag!

 De zoon zijn eerste kopvoeter

 Paddestoelen in den hof

Bloemen helpen planten
Het leven kan soms zo simpel schoon zijn...

Boecht van dunaldi

Terwijl ik dit typ, zet ik mijn tanden in een chocoladereep met pralinévulling, één van de drie die in mijn kast ligt, maar waarschijnlijk niet eens de laatste die vandaag nog kennismaakt met mijn maag- en darmstelsel.
Om maar te zeggen: winkelen met een hongerke, dat is geen goed idee.
Getuige daarvan ook het pak twix, de chocolade met nootjes, de vier koffiekoeken, het zakske m&m's én de eierkoek die ik meebracht (de eierkoek haalde zelfs de kast niet, hij werd in de auto verorberd).

Terwijl ik al die zaligheid in mijn kar kwakte, bedacht ik mij dat dit wel niet zou helpen om terug in mijn broeken te geraken. Niet dat ik in geen enkele broek meer pas, ik vermijd ze gewoon liever omdat er ooit een tijd was dat ze beter zaten.
Die tijd is ongeveer vier maanden geleden.

En toen zag ik het liggen.
Het kleedsel waar ik de Gilbert altijd mee uitlach (buiten zijn koersbroeken en klompen dan), hetgene dat men enkel kan aantrekken op het einde van een dieet of fitnessperiode maar nooit in het begin, aansluitend en niets verhullend, zwart doch niet afslankend: de loopbroek.
Ik besloot voor mezelf dat dit de laatste stimulans was die ik nodig had om mijn loopschoenen terug aan te binden en nam ze mee, verstopt achter het pak twix en de m&m's, want het blijft toch maar mottig, zo'n loopbroek.
Wat mij automatisch bij het volgende probleem brengt: naast hondenvrij moet mijn parcours ook mensenvrij zijn vanaf nu.
Moest u toevallig een roodaangelopen jogger met een duidelijk tanende conditie tegenkomen waarvan ge denkt: 'Allez, zo zou ik toch niet durven rondlopen': dat ben ik niet, ga maar verder.

Snot.

Snot, lieve mensen, snot is de reden dat het hier een beetje stil is en dat ik achtersta met het lezen van jullie blogs, om nog maar te zwijgen over mijn huishouden.
Ik ga daar niet te veel over uitweiden, wel kan ik u zeggen dat ik nu perfect elke sinusholte in mijn hoofd kan lokaliseren en afgaande op de pijn ook voorspellen welke kleur snot erin zit.
Heel moeilijk is dat niet, het antwoord is immers al de hele week groen.
Op zich is dat niet spectaculair, ware het niet dat ik voor het eerst in vijf jaar ziek ben thuisgebleven.
Jaja, moest mijn lijf vet afvoeren gelijk het snot afvoert, ik zou content zijn!

Enfin, ik dwaal af en u hebt ondertussen waarschijnlijk al afgehaakt.
Wij begrijpen dat: andermans snot is altijd net iets minder interessant als dat van uzelve.
Tijd dus voor interessantere zaken (ahum).

Allereerst het vervolgverhaal.
Tot mijn grote spijt is Elke verdwenen van het www, spijtig, want ik ging daar graag lezen.
Aan jullie reacties te zien echter, waren er nog wel wat kandidaten om mee te schrijven (gnagnagna).
De gelukkige is Oontje, want buiten schoon kinders en kleedsels, hoop ik dat ze ook onzin kan produceren!
Dus, laat die naaimachine staan en brei hier maar een vervolg aan (mijn excuses voor de flauwe humor, ik steek het op de medicatie):

De halfdoorgezaagde stalagtiet viel recht op het hoofd van de cultuurbarbaar en dat was geen toeval.
Het was immers de rottigste dag van zijn leven: deze ochtend lag zijn kanarievogel dood in de kooi, had de hond weer op de oprit van de geburen gedaan en tot overmaat van ramp testte zijn zoon 105 op de IQ-test, wat van hem een gemiddelde maakte, 'gemiddeld', hij walgde van de gedachte.

Vervolgens waren er twee dames die meenden dat er vanalles interessants over mij te zeggen valt, ik voel mij uitermate gevleid.
Het interessantste van de laatste week is natuurlijk het snot, maar ik ga toch proberen om nog wat anders te vinden.

1: Ik heb geen dieptezicht, maar dan ook echt niet. Het is uitermate grappig om mij in de passagiersstoel naast u te hebben bij een manoeuvre, want ik begin al te panikeren op 1.5m afstand. Lachen!

2: Ik ben mijn spinnenangst aan het overwinnen, voor mijn kinders. Iemand moet die bloedjes namelijk beschermen tegen die vieze beesten en aangezien ze dat zelf niet kunnen, moet ik maar op mijn tanden bijten.

3: Ik neem altijd een schoen van de Gilbert om spinnen dood te slagen, geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om dat met eigen schoeisel te doen.

4: Over haar gesproken: ooit had ik dreadlocks. Toen ik ze afknipte heb ik ze in een doos gestoken om bij te houden. We kunnen daar kort over zijn: dat is niet iets wat ge moet doen.

5: Ik jog eigenlijk wel graag, maar steek meer tijd in het zoeken naar een aangepaste route dan in het lopen zelf. De vereisten zijn simpel: geen loslopende honden. Of dat nu een teckel of een rottweiler is, het kan mij niet schelen, ik loop er niet langs!

6: Ik heb ooit ingangsexamen gedaan op de modeacademie in Antwerpen, hilarisch, want ik had nog nooit waarnemingstekenen gedaan en mijn motivatie 'ik wil alleen maken wat ik zelf schoon vind' was precies niet helemaal wat ze wilden horen.

7: Ik ben bang in het donker, en dan vooral het landelijke donker. Niet altijd even handig wanneer ge in een boerengat woont. De Falconrui en heel Borgerhout om 4u 's nachts alleen: geen probleem, maar 200m langs een bos of wei alhier en ik spurt als een Vlaamse Usain Bolt.

8: Ik ben ervan overtuigd dat iedereen talenten heeft. Ik ook. Diegene waar ik het meest in uitblinkt zijn echter nogal nutteloos: ik kan bijna alle tunes van tv-series en reclamekes uit mijn jeugdjaren zingen.

9: Het blijft echter niet bij dat ene talent, ik ben zo gezegend dat ik er nog één heb. Ik kan namelijk de stem van Ingeborg zo goed nadoen, dat het onrustwekkend is. moest ik u ooit tegenkomen, ik zal het met graagte demonstreren.

10: Als ik op restaurant ben geweest en lekker heb gegeten, poets ik mijn tanden niet voor het slapengaan omdat ik de smaak nog even wil blijven proeven.

Zo, de kans dat mijn lezersaantal ineens omlaag gaat duikelen na deze bekentenissen is reëel, maar mijn chakra's kunnen dat wel aan.
Ik zou deze stok verder moeten geven, maar ik ga daarvoor passen en kruip in mijn bed, het snot, weet u wel.